Tjarra-hee?

De ochtend kwam met dezelfde mist als een dag eerder, en de middag klaarde ook weer net zo snel op met felle zon. 's Ochtends trui en jeans, 's middags T-shirt en korte broek, dus. We bekeken de eeuwenoude, 75-meter hoge megabomen uit het McMillan-park nabij de stad Tofino. Niet te geloven dat zulke bomen echt bestaan.

Die avond genoten we van een schitterende zonsondergang in het plaatsje Qualicum Beach. Reza en Milo gooiden enthousiast stenen in het water. De kleuren van de lucht waren een mooie mix tussen blauw, rood, oranje en paars.

Met bijna duizend kilometer op de teller verlieten we Vancouver Island. Binnen twee dagen konden we daar alweer 700 kilometer bij optellen. We besloten namelijk twee 'doorrijdagen' achter elkaar te doen, zodat we snel het mooie natuurpark Jasper zouden bereiken. Dat betekende twee dagen de kindjes vermaken in de auto met zelf verzonnen sprookjes, raadspelletjes en natuurlijk de onvolprezen cd's met kinderliedjes.

Inmiddels is 'Ik ben vandaag zo vrolijk' in de versie van Herman van Veen en het Rosenberg Trio ook een van papa's favorieten. Voor Reza blijft de topper nog steeds 'Peppi en Kokki', een liedje dat gelukkig maar 1 minuut duurt. Inmiddels herkent Reza na een halve seconde al het 'funky baslijntje' van de Freggels.

Maar wie heeft toch de tekst van dat liedje over Flipper geschreven? Daarin wordt gezongen over 'Flipper de vis'… terwijl de biologie ons toch echt leert dat dolfijnen zoogdieren zijn. En zingt Pippi Langkous nu echt 'tjarra-hee tjarra-hee tjarra-hopsasa'? Affijn, het zijn slechts enkele zaken die ons bezighouden al die uren in de auto.

We stopten bijna alleen om even te lunchen… of om Milo's wilde Canadese spijsverteringsritme in de gaten te houden. Zelfs een beer – ja dames en heren een echte beer! – die Reza en Viola langs de weg spotten, reden we voorbij. Maar kort daarna lokte een veelbelovend billboard ons naar een afrit. We lazen over 'close encounters' met zwarte beren, alsook een gastenboek dat volstond met 'awesome' en 'fantastic'. Toen de dame achter de balie ons vertelde dat ze de dag daarvoor nog vele beren hadden gezien, dachten wij: 'De Berenboot legt aan!'

We stapten het bootje in met gemengde gevoelens. Natuurlijk hadden we zelf al een beer langs de weg zien lopen, maar de vorige lichting toeristen die met de boot terugkwam keek sip en zei dat ze vooral mooie bergen hadden gezien… maar geen beren. Hmm…

Een uurtje later kwam helaas ook aan onze droom een eind. Inderdaad, hele mooie bergen, aardige golven en een geinige waterval, maar beremans was nergens te bekennen. Zucht. De wagen weer ingeladen en snel weggereden. En op dat moment rees het vermoeden dat de pech ons stiekem toch nog een beetje achtervolgde tijdens deze trip.