Als je reist met twee kleine kindjes, weet je van tevoren dat je veel dingen moet laten. Een wilde rivier doorkruisen met een opblaasboot is bijvoorbeeld niet echt een optie. Of toch wel?Laten we het zo zeggen: bij de term 'family friendly rafting' waren wij verkocht. We stapten op een grote boot, waarbij in het midden een sterke kerel met enorme roeispanen de koers bepaalt, en alle passagiers zich gewoon als toeristen kunnen gedragen. Raften voor bejaarden dus.
Een groen gespoten schoolbus met smiley's pikte ons op en bracht ons naar de waterkant van de Athabasca-rivier. We waren overigens de enige familie met kindjes, voor de rest was het vooral zestigplus wat de klok sloeg. Na een hysterisch tafereel rond het aantrekken van regenponcho en reddingsvest bij Milo, konden we op weg. De golven en stroomversnellingen waren best indrukwekkend, evenals de uitzichten op bergketens.
Soms tolde de boot een paar keer gezellig rond in een braaf draaikolkje, maar op andere stukken greep iedereen zich stevig vast aan de touwen en gutste het golfwater de boot in. Reza was door het dolle heen. 'I want big waves!' riep hij vaak dwars door de uitleg van de gids heen. Eens in de zoveel tijd klonk ook het enthousiaste gekir van Milo, hoewel hij zich vooral rustig hield en glimlachte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten