Vanuit onze thuisbasis Vancouver hadden we een whale watching trip gereserveerd. Dat betekende vroeg op en snel naar de Stevenston Seabreeze-boot, die ons richting de walvissen zou leiden. We hoopten stiekem op een close encounter met enkele orka's, omdat Reza en Milo in Zuid-Afrika al eens 'gewone' walvissen hadden gezien, maar nog nooit eerder orka's in het wild zagen. Inderdaad, een luxeprobleem, hoor ik u denken… Hoe dan ook, het werd een lange reis. Na maarliefst vier uur varen, kreeg de crew een telefoontje dat de beesten juist daar waren gespot, waar onze boot 's ochtends vertrokken was. Dus de kapitein scheurde met een loeivaart terug naar start en jawel, daar kregen we waar we al die tijd (inmiddels met twee snurkende kindjes op schoot) op gewacht hadden.
Een grote groep van ongeveer twintig orka's zwom rond de boot. Deze killer whales bekeken ons van ver en dichtbij, piepten met hun snuiten boven water, maakten zelfs wat sprongen van plezier. Magnifiek om te zien. Wat aardige feitjes: de rugvin van een mannetjesorka kan twee meter lang worden. En het type orka dat wij troffen, de zalm- en inktvis-etende soort, blijft zijn hele leven in dezelfde groep, 'pod', bijeen. Paren doen deze zoogdieren niet met hun familieleden binnen de groep, maar daarmee wachten ze de super-pod af. Dat is een soort mardi gras, waarbij verschillende orka-clubs samenkomen om wild feestend, onder het genot van vishapjes, te socializen en het nageslacht veilig te stellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten