** reizen ** kids ** natuur ** cultuur ** muziek ** theater ** kunst ** gedichten ** humor ** liefde **

2 september 2009

Mistwolken en zandbeesten

We namen de pont naar Vancouver Island. Zo'n ferry is echt een klein dorp. Reza en Milo zaten al gauw in de speelhoek Engelstalige vriendjes te maken. Vooral Reza viel het zwaar toen hij afscheid moest nemen van zijn soulmate Jaiden, met wie hij ruim anderhalf uur pakkertje en verstoppertje had gespeeld.

De stad Victoria lieten we links liggen. We reden door naar Chemainus, een weinigzeggend dorpje dat haar historie toont op talloze muurschilderingen.

In Parksville was een zandsculpturenfestival aan de gang, maar belangrijker nog: daar konden Reza en Milo al hun energie botvieren op het water en het zand van het strand. In feite was het water een paar graden te koud, maar dat boeide ze niet.

We reden vervolgens verder naar een plaatsje dat luistert naar de exotische naam Ucluelet (spreek uit: joekloewlut, zeg maar een mengvorm van koelioek en joekelille). Daar zochten we ons de barsten naar een B&B. Uiteindelijk belandden we in een derderangs hotel dat zijn incheckbalie deelt met een Chinees restaurant. 'Prima huisje', zei Reza toen hij binnenstapte. Hij schopte zijn schoenen uit en begon een rituele dans op een van de twee tweepersoonsbedden. 'Mijn bed! '

Veel bomen droegen vol trots de mistwolken in hun toppen, toen wij het Pacific Rim National Park binnenreden. Het eerste strandregenwoud waar we stopten was sfeervol in nevelen gehuld. In het zand lagen allemaal omgehakte of omgeknakte bomen, waarop het fijn klauteren was. Een paar wandelingen en een lunch later, reden we met de Ford Explorer naar de volgende halte in dit fraaie natuurpark: Long Beach.

Dat strand gaf een heel ander plaatje. De zon scheen fel, de mist was nergens te bekennen en de zee lag er uitnodigend bij. Binnen no-time hadden de jongens louter nog een zwembroek aan en werd er heftig gesprongen en gedarteld in het koude, zoute water.

Papa en mama vingen de klappertandende kindjes vakkundig op in grote badhanddoeken. Kort daarna begon Milo een klimtocht over alle boomstronken die hij zag. Reza maakte met papa een 3x3-meter-zandtekening van een monster, dat schelpen droeg als tanden en wat bosjes helmgras als toupet. Gewillig liet Reza zich daarna ingraven, waardoor hij de rest van de middag als een grauw zandbeest rondrende. Milo was ook van top tot teen gezandstraald aan het eind van de middag.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten