** reizen ** kids ** natuur ** cultuur ** muziek ** theater ** kunst ** gedichten ** humor ** liefde **

21 juni 2012

High tea, roze caravan

Heel even dacht Viola dat we gewoon een boswandeling gingen maken. Tot ze midden in het bos een opvallend roze caravan zag staan. Miriam van 'High Tea On Wheels' verwelkomde ons, we maakten een praatje en bekeken het fraaie voertuig eens goed. Binnen konden we genieten van een fijne high tea met heerlijke hapjes. Een absolute aanrader! http://www.highteaonwheels.nl/





18 juni 2012

Schone slaper

Weerzien. Zo heette het kunstzinnige weerstation op Oerol, waar je via houten installaties je eigen weerbericht kon samenstellen. Met je armen wijd hield je een doek achter je rug in de wind en voelde je de kracht. Ook kon je via een spiegel de warmte van de zon in je gezicht laten schijnen.



Een stukje verderop lieten veel schrijvers en krabbelaars zich inspireren door een ultra-kort verhaal van de beroemde schrijver Hemingway. Volgens 'Hem' bestond zijn allerbeste werk slechts uit zes woorden: 'For sale: baby shoes, never worn.' Prachtig inderdaad, maar de kwaliteit van de pogingen van de Oerol-bezoekers liep nogal uiteen. Van zwaar poetische hersenspinsels tot 'De wind voert het woord: Feyenoord'.


Een reeks originele boomhutten trokken onze aandacht in het bos. Reza en Milo hingen aan touwen, klommen in bomen en zwierden in schommels. Het meest opvallend waren de ei-vormige boomhut en een soort ruimteschip-achtige capsule waar je in kon zitten. Vincent klauterde met Milo de ene na de andere hut in, Viola stond vervolgens beneden om Milo weer op te vangen. Ondertussen haalde Reza met een vriendje halsbrekende toeren uit op een klimbaan met dikke touwen.


Het T-shirt dat Vincent voor vaderdag had gekregen van Viola en de jongens, leverde hem overigens aardig was aanspraak op... Maar de meeste blikken waren er voor Reza. Hij was op een terrasje in slaap gevallen. De drie mooiste meiden van het terras liepen lang onze schone slaper. 'Oh my god, dit is echt uber-cute', zei er eentje en ze maakte een foto van hem met haar iPhone. Het deed ons nogal denken aan 2005, toen we Reza meenamen naar Mexico. Als blonde baby trok hij destijds alle aandacht naar zich toe. Nu als 7-jarige knapperd lukt hem dat nog steeds, (ook) als hij slaapt.

16 juni 2012

Zomerjurk en trombone

Zaterdag zagen we de Oerol-voorstelling 'Kind van de wind' van zangeres Yaso Romero Fernandes en blazer Bastiaan Woltjer. Een korte impressie.

Op een rustig plekje bij een kleine bunker staat een roodkleurige caravan. De binnenkant ziet er uit als een woonkamer. Naar buiten stapt een dame in zomerjurk, die haar wereld bezingt, het hier en nu. Ze begeleidt zich op een klokkenspel, later ook op een basgitaar.


Ze krijgt onverwacht bezoek van 'het kind van de wind'. Er ontvouwt zich een samenspel tussen bas en trombone, tussen gedicht en muziek. De vrouw wil de man graag omarmen in haar wereldje. De man fladdert liever weg, maar dan wel met haar. Een voor-nu-heel-even-nooit-eindigende vriendschap ontstaat.


'Kind van de wind' is een prachtige, kleine voorstelling waarin elk woord wordt gezongen en de spelers elkaar perfect aanvullen. Wat ons betreft een hoogtepunt van onze Oerol-trip dit jaar.

Blazer Bastiaan had overigens feilloos door dat onze kleine jongens betoverd waren door de grote tuba die hij aan het eind van de show bespeelde. Samen met Reza en Milo deed hij nog een deuntje en legde hij rustig uit hoe het instrument werkt. Daarna liepen we verder de duinen in...

15 juni 2012

Hoofd in de wind

Alle weermannen voorspelden onheil voor het eerste Oerol-weekend. En inderdaad, enkele swhows werden afgelast vanwege stormwinden. Maar toch was het overwegend droog en zonnig toen wij dit festival op Terschelling bezochten. Het motto van Oerol dit jaar: 'de wind voert het woord'.


West was onze windrichting. We vertoefden veel op het strand, Midsland en West-Terschelling. De Franse band CQMD, die P-funk en ska combineren, stonden lekker te funken op het Groene Strand. En toen sprintte Milo opeens weg. Vincent rende er achter aan, maar kon de kleine snelheidsduivel met moeite bijhouden. Blijkbaar had Milo de uitkijktoren ontdekt en daar wilde hij in klimmen.


Na een kort rustpunt bij dit meesterlijke uitzicht, had Milo de Waddenzee als nieuw doelwit in het vizier. Hij zoefde van de trappen af en stortte zich op het zompige zand. Vincent stond vervolgens een uur lang met zijn hoofd in de wind, zijn oren vol funky klanken, zijn zoontje in de modder.


Samen keken vader en zoon naar de kitesurfers die acrobatische kunsten uithaalden op de golven. Uit de verte klonk een stemmetje. Het was Reza die papa een biertje kwam brengen. Soms heb je even zo'n momentje dat alles goed is. Zelfs de stoere surfdudes om Vincent heen moesten lachen, want ook zij zagen dat het goed was.

10 juni 2012

Papa, ik aai een haai!

In Dolfinarium Harderwijk gingen we zondag op babybezoek: er was een schattig dolfijnenjong geboren. Ook zagen we leuke shows met zeeleeuwen, dolfijnen en walrussen (wat een ongelooflijke giganten zijn dat!). De jongens waren niet weg te slaan bij het bassin waar ze roggen, platvissen en kleine haaien mochten aanraken. 'Papa, ik aai een haai!', riep Reza uit.
Op de foto: een relaxmoment in het aquarium.

4 juni 2012

Zoekplaatje

Rara,waar is Nederland?