Op een ruime verdieping van een piekfijne villa brachten we onze laatste zes Cana-dagen door. De jongens konden daar vrijuit rennen en spelen en er was zelfs een pooltafel die we met niemand anders hoefden te delen. Heerlijk om hier de vakantie af te sluiten. Iets luxer dan we gewend zijn, maar dat zagen we even door de vingers, haha.
We bezochten het Heritage Park in Calgary, een gepimpte versie van ons Openluchtmuseum. Alles tussen 1880 en 1950 is er vertegenwoordigd: legendarische auto's, luide stoommachines, lemen hutjes, een old school raderboot… Reza ging natuurlijk in alle attracties, maar was vooral dol op het reuzenrad (dat achteruit en best snel ging), de schuitschommels en de zweefmolen (weliswaar iets minder spectaculair dan die van de Parade). Milo vermaakte zich ook prima in de schommel en de carrousel.
Het ritje in de stoomtrein was een schot in de roos. De twee mannetjes hingen samen met open monden over de reling om het uitzicht nauwkeurig te bekijken: een paard en wagen, knusse huisjes, zaagmolens, noem maar op. Wij lachten ons een kriek toen Reza een wedstrijd stokpaardje-rijden behandelde alsof zijn leven ervan af hing. Gedreven als een Olympisch kampioen speerde hij - vlak voor het startschot - de andere kleuters voorbij.
Hijgend en zwetend kwam hij uiteindelijk als eerste over de finish, waarna hij meteen een ander stokpaardje uitkoos voor de tweede ronde. Wellicht was dat een rappere knol.Langzaam maar zeker bekroop ons het gezonde gevoel dat de vakantie zijn einde nadert. En na wat we allemaal beleefd en gezien hebben, is dat helemaal geen probleem. Reza miste al enkele weken wat vriendjes en wilde graag weer naar school, Viola was toe aan eerste grote stappen richting een nieuwe baan en studie, Vincent was door zijn vakantiedagen heen en ging graag weer creatief met tekst, muziek en toneel aan de slag… en Milo? Die vond het allemaal helemaal prima.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten