Levenslust, tranen en spektakel

Afgelopen maanden bezochten we drie geweldige shows:

1) Heimwee naar de hemel
Een tranen trekkend mooi concert, waarin Maarten van Roozendaal en Paul de Munnik prachtige liedjes van dode zangers ten gehore brengen. Vooral de gevoelige nummers van Toon Hermans, Frans Halsema, Bram Vermeulen en Shaffy kwamen stevig binnen. Ook waren er komische keuzes, zoals het papegaai-lied van Cornelis Vreeswijk en de vergeten klassieker 'Maak van uw scheet een donderslag' van Herman Brood.

De samenwerking tussen MvR en PdM was een schot in de roos. Twee vleugels tegen elkaar, de stemmen op scherp en spelen maar. De twee chansonniers kozen hun persoonlijke favorieten uit. Vandaar dat ze elk lied vanuit hun tenen zongen: de levenslust spatte van het podium. Deze ijzersterke show dreunde nog een hele tijd na en was bovendien een goede reden om de oude platen van deze verloren helden weer eens af te stoffen...


www.heimweenaardehemel.nl

2) Ne me quitte pas
In deze dansvoorstelling combineert choreografe Isabelle Beernaert moderne dans met gevoelige popliedjes. Enkele delen van de show waren al te zien in het tv-programma So You Think You Can Dance en daar waren wij nogal van onder de indruk. Het nummer Yesterday van de Beatles werd de soundtrack voor een zelfmoord, Ne me quitte pas van Jacques Brel inspireerde Beernaert tot een prachtige dans tussen twee strijdende geliefden.

Alle gevoelens tussen verdriet, verliefdheid, wanhoop en woede passeerden de revue in de meest heftige vorm. Daardoor kon je regelmatig een speld horen vallen in de zaal en had bijna niemand zijn zakdoek voor niks meegenomen. Deze zware emotionele achtbaanrit bleef continu boeien door de miraculeuze moves van de dansers. Vooral hoofdrolspeler Laurent Flament, ook bekend van SYTYCD, wist het publiek te raken.



3) Batman Live
Samen met de jongens reden we naar Ahoy, Rotterdam voor de grootste Batman live-show ter wereld. Het was een groot spektakel, waarbij animatie, theater, acrobatiek, stunts, muziek en humor de belangrijkste bestanddelen vormden.

Het podium onderging na bijna elke scene een metamorfose. Met behulp van het enorme beeldscherm op de achtergrond schoot het publiek van Gotham City naar de Batcave, van het gekkenhuis Arkham naar het circus. De toeschouwers hoefden zich geen moment te vervelen en kregen zelfs nog een aardig verhaal voorgeschoteld.

Zoals zo vaak in de Batman-strips stalen de boeven de show. In dit geval was het vooral The Joker die de aandacht trok. Sterk gespeeld en prachtig aangekleed kon deze aartsrivaal helemaal los met goocheltrucs, moordplannen, confettikanonnen en zelfs een vluchtpoging in een luchtballon.

Milo leek gehypnotiseerd door The Joker met al zijn kleurrijke fratsen. Maar soms stond hij ook 'hup Batman hup' te roepen vanaf het balkon. Reza wist bijna al het boeventuig te benoemen, maar de onbekende Scarecrow (een vogelverschrikker op stelten) maakte de meeste indruk. Ook konden de jongens hun ogen moeilijk afhouden van de prachtige Catwoman en de verleidelijke Poison Ivy. Alles bij elkaar was 'Batman Live', een wild avontuur in Technicolor, dat we voor geen goud hadden willen missen...

11-11-11: Sint Maarten

De stad Utrecht vierde op de magische datum 11-11-11 het feest van beschermheilige Sint Maarten grootser dan ooit. Een lange lampionnenoptocht trok door de straten, onze jongens schopten zich een weg door de gevallen bladeren op het Domplein.
Onder begeleiding van mooie muziek steeg een enorme lampion, in de vorm van Maarten op z'n paard, op naar de hemel...

Briljant

Milo zal de komende tijd moeten wennen aan een nieuwe blik. De wereld om hem heen zal moeten wennen aan een nieuwe 'look'.

Onze jongste zoon heeft vandaag namelijk zijn eerste bril opgehaald bij de opticien. Twee plus-glaasjes in een blauw montuur. Toepasselijk staat er op de pootjes een afbeelding van 'Meneertje Bots'. Iedereen die stuntman Milo een beetje kent, zal de overeenkomsten herkennen.

Halloween: Dracula's return

Rekwisieten en bokkies

Dit weekend checkten we in bij 'Heartbreak Hotel', de nieuwe uiting van kids-kunst-werkplaats De Vrijstaat in Leidsche Rijn. Reza had onlangs geroepen dat hij graag filmmaker wilde worden. En hier kreeg hij zijn kans. Hij maakte kennis met de groene wand, 'special effects', rekwisieten en de mini-camera.

Milo had er vooral veel lol in om decors te verwisselen en zijn speelgoedfiguren Woody en Buzz (van Toy Story) door het beeld te laten stappen. Intussen zat Reza gewillig voor de camera, als hoofdrolspeler te grappen met de 'green wall'. Al gauw had hij door dat zijn hoofd 'verdween' wanneer hij een groene doek voor zijn gezicht hield.

Zondag kregen de jongens een lesje 'geluk' in het Geldmuseum. Lucky Linda, een dame gekleed in groene kledij vol klavertjes vier, wist Reza en Milo te paaien met 'draadjes trekken', een zoekplaatje en chocolade-munten. Daarna belandden we bij molenpark De Ster voor een sessie in de speeltuin.

We sloten de dag af op het Bockbierfestival op het Ledig Erf. Onze boys maakten de dansvloer onveilig met hun funky moves, terwijl papa en mama de beste bokkies proefden. Een geslaagd weekend vol zon, zin en gezelligheid. Samen proostten we met Fristi en La Chouffe op het leven en de liefde.

Praatjuf sprakeloos

Vorige week zondag bezochten we een bijzonder goede, muzikale jeugdtheatershow 'Op een Midwinternacht' in de Domtoren. Een groepje elfachtige Droomstrooiers, die fijne dromen uitbliezen vanaf het torendak, werden gedwarsboomd door een gemene heks. Vooral deze feeks maakte met haar duivelse lachje veel indruk op onze jongens.

Afgelopen weekend was mannenweekend. Viola was een paar dagen op Schier en de heren hadden het rijk alleen. Dat betekende bier en pizza, stoeien en goede films kijken zoals 'A Nightmare Before Christmas'. We maakten er vrijdag meteen een vroege Halloween-avond van. Reza stapte bloeddorstig rond in zijn vampierpak, Milo huilde naar de maan als een weerwolf.

Zaterdagmorgen kwamen we bij de logopediste. Ze bleek een gestreept shirt aan te hebben. Milo rende op haar af en riep 'Streepjes staan jou goed'. De praatjuf was heel even sprakeloos.

Op het station van het Spoorwegmuseum liet Vincent zich diezelfde middag door een ambachtelijke barbier scheren, terwijl Reza en Milo de iPhone als speelgoed gebruikten. Via het spel 'Maan Roos Vis' leert Reza razendsnel lezen. Milo kwam af en toe Vincents handje vasthouden en checken of het allemaal goed ging. Reza maakte van het tafereel een mooie foto.

Die avond kwamen oom Sander en de neefjes buurten, evenals goede vriend Jasker. De neefjes bleven zelfs logeren, een traktatie voor onze jongens. Zondag zagen we nog een gratis percussievoorstelling in de bieb, waarbij twee vuilnismannen met alle kids op bakken en potten stonden te trommelen. Reza vond het teveel herrie, Milo genoot met volle teugen en klapte enthousiast mee. Op de regenachtige terugweg kon Vincent Milo nog net horen: hij zat voorop de fiets zachtjes te praten over de heks van de Domtoren...

Goed Volk vlamt met 1e cd

Een creatieve kraamvisite, zo noemde presentator Frank de cd-presentatie van Goed Volk. 'Na een lang proces van hard werken is er nu een fantastisch eindresultaat.' Het debuutalbum 'Niet op de lijntjes' verzamelt de 20 beste liedjes van het Utrechtse kleinkunstduo.

Bastiaan Klees en Vincent Mirck hadden vrienden, familie, fans, collega's en kennissen opgetrommeld voor de doop van hun eerste cd. De dresscode was 'streepjes' en daar had vrijwel iedereen zich aan gehouden. Speciaal voor de gelegenheid speelde Goed Volk vol overgave de klassieker 'Streepjes (staan jou goed)'. Ook deelden Bastiaan en Vincent spekkoek (streepjescake) uit aan de strak gestreepte fans.

Enkele nieuwe liedjes passeerden de revue, waaronder de YouTube-hit 1 op 1. Deze piano-ballade over sociale media en de virtuele overdaad kon rekenen op een oorverdovende ovatie. Ook de song Loterij werd enthousiast ontvangen. Verder speelden de heren enkele oude stampers, zoals Brigitte, en een paar minder bekende tracks: Wentelwiek, een ode aan de ventilator, en Achtste Wereldwonder, een up-tempo song over dwangneuroses.

Na het optreden was het nog lang gezellig in Grand Café Maria. De langverwachte debuutplaat vond gretig aftrek en de mannen van Goed Volk schreven menig stift leeg tijdens de spontane signeersessie. 'Ik geniet van de na-show en ik hou van iedereen', zette Vincent op Facebook. 'Moe maar voldaan, het was een topdag', aldus Bastiaan.

Vanaf 1 oktober is de cd 'Niet op de lijntjes' te koop. Bezoekers van optredens betalen een tientje, via de website www.goed-volk.nl kost hij 13 euro.

Rondtollen, feest vieren

Milo was jarig (hij werd 4) en dat vierden we zondag uitbundig, met familie en vriendjes. Het was een heerlijk zonnig weekend en dus waren we veel buiten.

Vooral zaterdag hadden we een heel programma. Op treinstation Amersfoort was een festival gaande met muziek, streetdance, taartjes versieren en… een kindercircus!

Op het plein voor het station lagen allerlei circusattributen. Kinderen konden jongleren, spelen met diabolo's, fietsen op eenwielers, bordjes draaien en lopen op grote ballen. Milo was al gauw verzot op een soort mega-tol waar hij in kon zitten en als een bezetene kon ronddraaien. Onderstaande actiefoto ziet er een stuk gevaarlijker uit dan de werkelijkheid, onze jarige job had de grootste pret...


Zondag werd Milo overladen met mooie cadeaus: treintjes, smurfen, een schooltas van Toy Story, een broodtrommel van Cars en een stel wandelende takken. Toch leek zijn favoriete presentje een kaart die – als je hem opendoet – 'happy birthday' begint te spelen.

Achtbanen en afdingers

Reza en Milo hadden een dagje vrij van school, precies op de zonnigste vrijdag sinds tijden.
En dus besloten we naar de Efteling te gaan. De jongens vermaakten zich kostelijk in het sprookjesbos, de Bob, Droomvlucht en Fata Morgana. Ook waren ze diep onder de indruk van de fenomenale nieuwe show Raveleyn, waarbij ruiters, raven en een draak de hoofdrollen spelen.

Reza was onlangs boven de 1.20 meter gegroeid en dat betekent in de Efteling dat hij welkom is bij elke attractie, ook de spannende achtbanen. Onverschrokken ging hij twee keer in de Python (5x over de kop binnen een halve minuut) en hij genoot van de snelle, scherpe bochten bij Joris en de Draak. Dit adrenaline-shot kreeg eind van de dag nog een klein vervolg, toen Reza en papa twee keer achter elkaar in de 'dark ride' Vogel Rok gingen.


Zaterdag stonden we met de inhoud van onze zolder en garage op een rommelmarkt. In alle vroegte reden we twee auto's vol meuk naar het Schimmelplein. Als een ware koopman verkocht Reza een zingende knuffelkikker aan een vriendelijke dame. 'Kijk, hij doet het echt.' Er werd flink onderhandeld, zelfs toen we rond 14.00 uur al onze koopwaar aanboden voor de bodemprijs van 20 eurocent per stuk. Van kookboek tot designklok, van fleece jack tot zitzak. Sommige diehards bleven maar afdingen, anderen probeerden zonder te betalen een zwikje sokken van 40 cent mee te nemen. Met een opgeruimd gevoel en 125 euro winst reden we terug naar huis. Uitgeteld.

Fietsen op de landingsbaan

Vliegbasis Soesterberg was dit weekend tijdelijk geopend voor publiek. Dit uitgestrekte natuurgebied (voormalig militair bolwerk) vormde het toneel voor De Basis, een festival dat kunst en cultuur koppelt aan natuur en geschiedenis. Wat ons betreft had het vermaak per vierkante meter wel wat hoger gemogen, maar we beleefden hoe dan ook een leuke dag.

Milo en Reza genoten van de uitgestrekte landingsbaan, waar we oneindig tikkertje konden spelen. De ei-vormige raketten op de baan trokken ook hun aandacht. En als papa en mama snoeihard gingen fietsen, deden de jongens achterop hun armen wijd.
'We zijn een vliegtuig!'

In de oude bunkers van de vliegbasis was ook kunst te bekijken. Onze jongens keken bij het 'hybride' kunstwerk 'Start your engines' hun ogen uit: flikkerende lichten, draaiende letters geprojecteerd op de muren, vreemde geluiden. Reza stapte af op de verantwoordelijke kunstenaar en riep: 'Wat is dit? Ik snap het niet!' Het antwoord dat volgde, bood Reza niet direct houvast: 'Dit is beleving, jongen.'
Met vraagtekens in zijn ogen liep Reza naar buiten toe.


Even keken we mee met een groep kinderen die een stoomcursus 'freerunning' kregen van twee gespierde gasten. Ter info: freerunners jumpen van balkons af, lopen tegen muren op en maken salto's van grote hoogtes. Milo klom vastberaden de 1 meter hoge stellage op en sprong er lachend van af. Toch besloten papa en mama de minimumleeftijd van 8 jaar maar gewoon te respecteren. Na een paar vervaarlijke sprongen en een potje tikkertje kon onze jongste zoon daar mee leven.

Terwijl Milo lekker in de zon zat te spelen, volgde Reza een workshop 'vlag maken', georganiseerd door De Vrijstaat. Hij begon met een rode punt op een witte vlag. Trots liet hij deze Japanse vlag aan de knutsel-juf zien. Maar al gauw bleek dat dit niet zijn einddoel was. Hij greep allerlei sjablonen en rolde er op los met verschillende kleuren textielverf. Uiteindelijk wist hij een fraai clownsgezicht te maken. De hele terugweg wapperde hij achterop de fiets met zijn stoere vlag.


In 2013, het jubileumjaar van de Vrede van Utrecht, groeit festival De Basis uit naar een tiendaags internationaal evenement, zo lazen we in de folder. Deze openstelling was een aardige poging, maar we vinden dat de organisatie wel wat meer kleine buiten-acts mag neerzetten op dit gigantische terrein.

Foto-impressie Corfu, week 2

Familie op film

Zes filmpjes die we maakten op Corfu. Bekijk een keur aan stoere waterstunts, een close-up vliegtuiglanding, avonturen op glijbanen en een grote piraat die een spetterende indruk maakt.

1) Uitzicht vanaf de Starbucks in het stadje Kanoni op Corfu.
De vliegtuigen komen op ooghoogte binnenvliegen.



2) De absolute favoriet van onze kids:
het piratenbad in waterpretpark Aqualand.



3) Milo laat vol trots zijn zwemkunsten zien,
maar is niet zo gesteld op de camera.



4) Hooggeeerd publiek: Reza doet een salto, een sprong, een supersalto en een onderwater-handstand in het zwembad.



5) Reza en Milo glijden erop los in waterpark Hydropolis.



6) Reza raapt zijn moed bijeen en trotseert
de heeeeeeele hoge glijbaan. Held!

De brokken van een stuntman

Milo heeft er een sport van gemaakt om ons de meest spectaculaire schrikmomenten te bezorgen. Zo stond hij enkele maanden geleden opeens in de opening van zijn kantelraam (1 hoog) te balanceren op de vensterbank. In het zwembad gleed hij kort geleden keihard uit, waarna we op de eerste hulp belandden om zijn lip te lijmen. Dezelfde lip kreeg met Kerstmis enkele hechtingen vanwege een fikse val tegen een glazen tafel. En helaas kunnen we het brandwonden-incident van 2008 ook niet vergeten in deze reeks.

Op Corfu kwam er weer een nieuw dieptepunt bij. We reden in onze huurauto terug van een prachtige dag op de rustige hoek van het Roda-strand. Kindjes op de achterbank, raampjes open om uit te waaien, niks aan de hand. Dachten we. Maar stuntman Milo had ondertussen hele andere plannen. Hij had zich muisstil los geworsteld uit zijn kinderzitje. Gelukkig riep grote broer Reza plotseling: 'Milo, niet doen!' Vincent draaide zich pijlsnel om. Aan zijn paniekerige stem herkende Viola, die achter het stuur zat, meteen dat het menens was.

Milo bleek met zijn hoofd en armen uit het autoraam te hangen. Vincent kon hem bij zijn voetjes grijpen en zodoende belandde hij weer in het zitje. 'Auto's kijken', zo omschreef onze driejarige waaghals zijn motief. Reza hebben we een extra portie complimenten gegeven voor zijn alertheid. Terwijl wij rustig op adem kwamen, begon Reza zijn kleine broertje haarfijn het concept van leven en dood uit te leggen. 'Ik zou het heel jammer vinden, Milo, als jij er niet meer was.'

(Dit was overigens niet het enige Milo-moment van die dag. Al zwemmend in de zee is hij tevens door een wesp gestoken in zijn handje. Dat was even flink krijsen, maar daarna was hij blijkbaar weer snel toe aan actie.)

Foto-impressie Corfu, week 1

Schrijflakei

1859-1941:
Keizer Willem hield een weblog bij
Maar hij deed dat op papier
Een lakei schreef elke dag wat op
En dat boekwerk ligt nu hier

Zijn geboorte, stamboom, ongeluk
Eerste tandjes, laatste trends
Prille liefde, tranen, puberteit
Grijze haren, bitter end

Maar wat heb je aan zo'n levenswerk
In zo'n grote glazen kast?
Arme Willem, nu leest niemand ooit
Hoe te gek jouw leven was

2011:
Stel jij bundelt al jouw schrijfsels nu
Denk dan niet: 'ik scherm het af'
Word geen ongelezen schrijflakei
Deel je wieg, je hart, je graf

© Vincent Mirck

Dit gedicht schreef Vincent n.a.v. het enorm dikke dagboek, waarin werkelijk elke dag uit het leven van de Duitse keizer Wilhelm II (1859-1941) beschreven staat. Het boek ligt tentoongesteld in het Achilleion-paleis op Corfu. De dochter van de beroemde keizerin Sissi verkocht dit paleis aan Wilhelm in 1907.

De perfecte kont

De derde dag op Corfu besloten we de toerist uit te hangen door op een eilandtour te gaan met een Griekse gids die geweldig goed Nederlands sprak. Zij leidde ons langs het vakantiepaleis van de Oostenrijkse keizerin Sissi, de mooiste uitkijkpunten, een schoon strand, een fraai klooster en – om te breken met de reeks leuke haltes - een nogal toeristisch, nietszeggend vissersdorpje.


De gids wilde overduidelijk haar taalkennis met de bus vol Hollanders delen. Maar haar spraakwaterval was op geen moment storend, mede vanwege haar schattige accent en sterk informatieve verhaal. James Bond, de heilige maagd Maria, de directeur van Fiat, allerlei adel en vele lokale helden wist ze in haar historie te verwerken.

Rondom Sissi's optrekje staan lange rijen Grieksesculpturen. Vooral de twee beeldhouwwerken van Achilles zijn imposant. De Odyssee-superster staat fier en metershoog overeind aan de ene kant van de beeldentuin, uitkijkend over de zee en de rotsen. Een paar meter verderop ligt de held kreupel en theatraal dood te gaan.

De beeldhouwer van dit prachtige sterfbeeld was duidelijk een man van detail. Of een billenman. Dat bewijst het stuitende perfectionisme waarmee het achterwerk van Achilles uit het marmer is gehakt. The perfect ass. We zijn benieuwd hoeveel naaktmodellen voor die beeltenis mochten poseren voordat de kunstenaar tevreden was.


Op het terrasje bij de lunchplek dronken we nog een kumquat. Deze neon-oranje citruslikeur met 25 procent alcohol is Corfu's favoriete vlucht richting een delirium. Vincent vond het wel tijd voor een borrel, het was immers al 'kumquat voor drie'.

Reza en Milo doorstonden deze dag met verve, ook al was het veel bus en cultuur wat de klok sloeg. Eerlijk is eerlijk: de dag daarna was het hun feestje. We boekten een retourtje naar een van de grootste waterparken van Europa: Aqualand. En dat betekende meer dan 100 vierkante kilometer nattigheid, talloze speeltoestellen, een giga-golfslagbad en maar liefst 38 glijbanen. Plons!

Non-stop waterfeest

Al enkele weken voordat we vertrokken, had Reza (6 jaar) onze reisbestemming omgedoopt in Kung Fu. We legden hem uit dat we niet naar China, maar naar een eilandje in Griekenland toegingen. Toch kon hij de naam Corfu niet helemaal onthouden en op de dag dat we aankwamen dacht hij zelfs even dat we weer bij Oerol waren op Terschelling. 'Het is leuk hier op Orgel!'

Maar Corfu dus: veel zon, veel strandjes, veel knoflook en… veel Nederlanders. Voor de jongens was dat laatste heerlijk, want na tien minuten in het zwembadje bij het appartement was er al een 'beste vriend' gemaakt. Dit keer als eerste door Milo, een unicum! De jongen in kwestie was weliswaar van Reza's leeftijd, maar hij had nog geen zwemdiploma en dus sprong hij gezellig rond in het pierenbadje. De zwembandjes-connectie was gauw gelegd. Milo en hij hadden hele gesprekken samen en speelden er op los. Pas later haakte het sociale dier Reza ook aan.

Uiteindelijk was het een waterfeest met de drie kleintjes. Vincent smeet de jongens van links naar rechts door het zwembad, liet zich in het water duwen. Viola zwom baantjes met Milo op haar rug en liet zich natspatten door de schaterende jochies. Toen de papa en mama van het nieuwe vriendje waterballonnen en een luchtbed tevoorschijn toverden, kon deze hele vakantie al niet meer stuk. We belandden de tweede dag zelfs gezamenlijk aan een leuk strandje, waar de waterpret gewoon doorging. Dit keer met een rubberboot.
Aan ons de eer om binnenkort te vertellen dat het jongetje
slechts 1 week blijft, en wij 2 weken…

RIP Amy Winehouse

Koorddanseres

Amy als Remi
Alleen van de wereld
Weg in de waanzin
Geenrichtingsverkeer

Koorddanseres
Op de rand van de afgrond
Een dosis geluk
Geen hitsingle meer

Alles op alles
Om niks te verliezen
Winnen van drugs
Da's voor losers, vooruit

Laatste opkikker
De trip van je leven
Afkicken? Zinloos
Geen kik meer, 't is uit

© Vincent Mirck

Boodschappenjas

De Parade staat weer in Utrecht. En dan vertoeven wij zeer regelmatig met de kids op het Moreelsepark. Shows kijken, duizelig worden in de zweefmolen, kunstwerkjes in elkaar timmeren, tikkertje doen, afspreken met vrienden.

Na een van onze avondjes Parade sloeg het weer plotseling om. Deze regenbui hadden we niet aan zien komen. Gelukkig bedacht Viola een mooi plan om onze jongens toch enigszins droog thuis te krijgen. Reza en Milo werden allebei in een Albert Heijn-boodschappentas gehesen. Voor de armen en het hoofd had Viola in elke zak vakkundig drie gaten gemaakt. Improvisatie op z'n best...

Kyteman betovert, Prince verovert

Trompettist Kyteman (Colin Benders) mocht de zondag van North Sea Jazz 2011 aftrappen met een lange improvisatie. Als gastmuzikanten had hij alle leden van zijn magistrale Hiphop Orkest uitgenodigd.
Dat betekende ruim 15 man op het podium: percussie, drums, orgel en keyboards, blazers, strijkers, rappers.

Kyteman stond met zijn grote kop krullen voor het gezelschap als een wilde dirigent. Vooraf meldde hij even dat ze geen idee hadden wat ze gingen doen. Maar door te vertrouwen op elkaar en te luisteren naar elkaars ingevingen, hoopten ze er wat moois van te maken.

Dat lukte. Het was een betoverend schouwspel, waarbij de stijlen klassiek, jazz, rock en hiphop samensmolten tot een kolkende pot creativiteit. Wij vonden de Benders' show van vorig jaar al geweldig, maar dit sloeg echt alles. Een geniale, krachtige, soms zelfs ontroerende trip, waarbij de rappers wat minder ruimte kregen en de overdonderende, bombastische muziek des te meer.
Kyteman wist op cruciale momenten de nummers vakkundig uit te kleden, om de muzikanten vervolgens weer op te hitsen tot een knallende apotheose. Absoluut een briljant optreden.

'Mensen kijken' doe je nergens fijner dan bij North Sea Jazz. Het was dan ook heerlijk om in het zonnetje rond te loeren vanachter een biertje, terwijl gospeldiva Mavis Staples de Congo-tent naar hogere sferen brulde.

Niet alleen BN'ers als Jules Deelder kruisten ons blikveld. Ook vele hippe vogels met hoedjes, mooie dames met zomerjurkjes en kleurrijk uitgedoste 50'ers (de groene broek is de beruchte rode broek aan het inhalen, merkten we). We moesten twee keer knipperen met onze ogen toen we een perfecte mix zagen lopen tussen zanger Kid Rock en illusionist Hans Klok. We doopten deze 40'er met styling-issues 'Kid Klok' en konden er smakelijk om lachen.

Tot slot hadden we het voorrecht om de zondagnachtshow van Prince mee te maken. De fans die 'Kiss' en 'Purple Rain' wilden horen, kwamen bedrogen uit. Het publiek werd getuige van een guitige jamsessie, waarbij een flinke rol was weggelegd voor saxofonist Maceo Parker.

De kleine grote artiest hield met name het eerste uur lekker obscuur. Het meest bekende liedje uit dat deel van het concert was een B-kant uit 1985, 'She's always in my hair'. Prince koos vooral voor trage rocknummers, die hij kon voorzien van gierende solo's of kon ombuigen naar een jazz-intermezzo.

Hits kwamen ook wel aan bod, maar dan verpakt in een ellenlange medley met razend tempo: Partyman, Let's go crazy, 1999, etc. Er kwamen zelfs wat covers langs, zoals 'Don't stop till you get enough' van Michael Jackson.

De Minneapolis Midget veroverde zijn publiek ook met enkele rustpuntjes. Zo begon de pianiste een intro te spelen, waarna iedereen dacht dat de favoriet 'Sometimes it snows in April' zou langskomen. Zelfs de technici zetten de sneeuweffecten al aan op de beeldschermen. Prince bleek andere plannen te hebben, want al gauw klonk het veel minder bekende 'Something in the water' door de zaal. Ook de wereldberoemde ballade 'Nothing compares 2 U' bracht hij met verve.

Dit was allesbehalve een greatest-hits-verzameling. Juist een jamsessie met een uitroepteken erachter. Dit feest was voor de muzikanten even groot als voor de toeschouwers. Het enthousiasme dat Prince uitstraalde toen hij de solo van 'Let's go crazy' op 78 toeren speelde. De overtuiging waarmee hij naar de drumcomputer liep en de bekende harde handclap plaatste. De aanwijzingen waarmee hij zijn band tot het uiterste dreef. De manier waarop hij Maceo ('this is my teacher!') op een voetstuk plaatste. Alles straalde plezier uit. Deze funkvogel is nog lang niet uitgevlogen. PARTY!

Twee uitglijers

Kletsmajoor Reza is onlangs 'uitgegleden' op school. Dat betekent dat hij officieel 'kleuter-af' is en na de vakantie begint in groep 3. Met een mooi ritueel namen zijn huidige juffen afscheid van hem: Reza kreeg een roos en een plakboek vol herinneringen, een dikke kus en toen mocht hij van de glijbaan uit het raam. Buiten vingen zijn nieuwe juffen hem op en scandeerden alle kindjes zijn naam...
Bijzonder moment, eind van een tijdperk.

Stuntman Milo wist een week later ook alle ogen op hem te vestigen. Helaas was de reden daarvoor wat minder vrolijk. Dolenthousiast rende hij in het zwembad naar de glijbaan. En ook hij gleed uit. Met zijn onderlip viel hij knoerthard op de grond en al gauw kleurde alles rood. Op de eerste hulp wist een zuster zijn lip te lijmen (gelukkig geen hechtingen ditmaal). Kleine Milo gaf geen kik en onderging de behandeling als een grote kerel.