'Wat een mooi huisje', zei Reza toen hij naast ons wakker werd in de Bedouin Lodge in Dahab, Egypte. Samen met Viola's familie beleefden we daar een relaxt weekje duikplezier, zonneschijn en koraal-genot.
Elke dag maakten we een fijne duik, terwijl oma op de kleintjes lette. Daarna trapten we veel lol rond de eerste snorkelpraktijken van Reza en de enthousiast brullende Milo, die verlangde naar de 'zee! zee! zee!'Een van onze duiken moesten we bijna eerder afbreken dan gepland... vanwege een lachkick op circa 20 meter diepte.
Vincent had al een minuut lang boven een ondefineerbare vissoort gehangen, toen hij Viola wilde laten kennismaken met dit bijzondere zeedier. Al gauw bleek echter dat het hier een stuk plastic met zeewier-accenten betrof.
Viola lachte zich een kriek en draaide al dijenkletsend een rondje. Toen zij kort daarna met een ietwat serieuze blik een overduidelijke vuilniszak onder water aanwees, ter observatie voor Vincent, leidde dat tot een slappe lach die flink wat lucht kostte. Viola en Vincent wisten zich te herpakken en konden de duik weer voortzetten.
Fijn ook dat Reza - na veel oefenen thuis in bad - eindelijk zijn snorkelskills kon gebruiken in het echt. En Milo heeft een nog grotere obsessie voor de zee gekregen dan hij al had. Die twee worden later ongetwijfeld waterratten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten