Moeras-optimist

Het moeras. De rivieren van gras. Een Indiaan van de Miccosukee-stam nam ons mee op zijn airboat om de Everglades te doorkruisen. Hij vertelde een inspirerend verhaal over hoe de mens zoveel geleerd heeft van allerlei andere diersoorten. We zagen de technieken van een vogel en bouwden een vliegtuig, we bestudeerden de zintuigen van de vleermuis en zette deze om in sonartechniek. De optimistische Native American sprak de hoop uit dat we van de muggen ook nog wat kunnen leren. Deze insecten mogen dan irritant zijn en pijnlijk bijten, toch maken zij geen enkel onderscheid in wie ze prikken: zij houden van elk mens evenveel en kijken niet naar afkomst, uiterlijk of geloof.



De trip was een mooie belevenis: we zagen alligators op hap-afstand naast de boot zwemmen. Ook mochten we een blik werpen op een nest waar een waakse moeder haar eieren bewaakte. Een minder mooie kant aan de reis, was de herrie. Het keiharde kabaal van de draaimotor ben je na een minuut al beu. Milo had zelfs kramp in zijn wijsvingers, waarmee hij continu zijn oordopjes in zijn oren duwde.



Na afloop kregen we bij het indianendorp een lesje alligator-worstelen. We weten nu precies hoe je zo’n beest bespringt en overmeestert. Gelukkig, zonder deze technieken ten uitvoer te brengen, zaten we dezelfde dag nog een smakelijke alligatorstaart te eten in een restaurant. Deze delicatesse smaakt overigens naar kip. Om de proeverij compleet te maken, bestelden we ook een portie gegrilde kikkerbilletjes. Deze heerlijkheid smaakt naar vis.



Natuurlijk mochten we op de foto met een baby-gator. Vlak voordat onze Reza het beestje beetpakte, was er een andere toerist ternauwernood ontsnapt aan een stevige straal urine van het onrustige reptiel. 'Aha, Gatorade!' grapte de oppasser.

Mooie Dali's, Florida Keys

Schitterende schilderijen zagen we hangen in het Salvador Dali-museum in St. Petersburg, Florida. Vooral 'De hallucinerende toreador' trok de aandacht van de bezoekers. Dit enorme doek bundelt veel van de stijlen en symbolen die de kunstenaar zo kenmerken, zoals Venusbeelden, zijn muze Gala, gezichtsbedrog, insecten, wiskundige figuren en natuurlijk droom(on)logica. Het museumgebouw is trouwens prachtig, qua architectuur duidelijk geïnspireerd door de vloeiende vormen van de meester.





Reünie
Twee Venezolaanse vriendinnen van Viola wonen in Florida. We besloten dat de Florida Keys een prima plek voor een reünie zou zijn. De dames troffen elkaar - met mannen en kinderen - in het theater of the sea. Daar bekeken we enkele shows met papegaaien, dolfijnen en zeeleeuwen, we zagen haaien, reuzenschildpadden en roggen, we snorkelden tussen de vissen (o.a. barracuda's) en mochten ze ook voeren.





Bij restaurant Lazy Days aten we heerlijke visgerechten, pal aan het strand. Niet alleen de volwassenen konden uitgebreid bijpraten of kennismaken, ook sommige kids wisten de taalbarrières te overwinnen en begonnen samen te spelen.



Luxe villa
Paula, een vriendin met wie Viola in Amerika op high school zat als uitwisselingsstudent, had via-via weten te regelen dat haar en ons gezin in een gigantisch luxe villa met privé-strand mochten logeren. Zo’n meevaller hadden we allerminst verwacht, dus we genoten met volle teugen van een weekend zon, zee, strand en spelen.



Vanuit de hangmat kijken hoe de palmen waaien, verse kokosnoten kapot slaan en leegslurpen, in de zonsondergang een kanotochtje maken om de pelikanen van dichtbij te zien, Reza horen juichen dat hij zijn eerste vis heeft gevangen, lekker rennen, zwemmen en ballen met de jongens, kletsen en proosten tot diep in de nacht met nieuwe vrienden… Wij noemen het vakantie.

Universal: tonnen actie per attractie

Hoe proppen we zo veel mogelijk actie in 2 minuten? Met die vraag in het achterhoofd heeft Universal Resort al haar achtbanen, attracties en 3d-films gemaakt. Niet voor niets hangen er overal waarschuwingen dat mensen met hartproblemen, wagenziekte, hoogtevrees of epilepsie beter buiten kunnen blijven.



Hoe proppen wij zo veel mogelijk actie in 2 DAGEN? Met die uitdaging in het achterhoofd, stapten wij rond in Universal Studios en Islands of Adventure. We hadden een goede vriend in de vorm van de Express-pas, waarmee we bij veel rijen mochten voorkuipen. En dus konden we in no-time vrijwel alle attracties van de gigantische twee parken aandoen. En dat hebben we geweten.

Viola's maag houdt niet van plotselinge wendingen of desoriënterende draaibewegingen. Milo haat alleen de achtbanen die over de kop gaan. Reza is een waaghals die overal in durft. En dus was Vincent hun metgezel in de meest duizenlingwekkende ritjes en bizarre belevenissen.



Magische momenten
Een hoogtepunt van de parken is de Wizarding World van Harry Potter. Dit geweldig grote gebied brengt de magische momenten uit de boeken en films prachtig tot leven. Je loopt door Diagon Alley om toverstokken te shoppen, je reist met de Hogwarts Express van het ene naar het andere park, je achtervolgt Harry op een bezemsteel in een spannend avontuur, je struint door de tovernaarsschool waar de schilderijen je toespreken… en je suist op de rug van een draak in de achtbaan Dragon Challenge, die veel Nederlandse bezoekers zullen herkennen als een broertje van Joris en de Draak in de Efteling.



Sloopkogel en scheetkanon
Onze kinderen waren vooral fan van de razendsnelle 3d-actie. Zittend in een gondel die heftige bewegingen maakt, kijk je naar een driedimensionale film waarin de meest idiote dingen gebeuren. In Spiderman besluit de sadistische boef Elektro honderden volts door jouw lichaam heen te jagen… in de Simpsons Ride (Milo's favoriet en Viola's nachtmerrie omdat ze per ongeluk mee ging) word je geplet door een sloopkogel, stort je meerdere malen uit een achtbaankarretje, beland je in de mond van een baby… bij Minion Mayhem (van Verschrikkelijke Ikke) krijg je de volle laag met een scheetkanon… en bij Transformers help je Optimus Prime om zijn aartsrivaal Megatron in de pan te hakken. Viola keek meestal vanaf een veilige afstand toe, terwijl haar mannen enthousiast naar binnen en buiten renden van attractie naar attractie.



Selfie van Mr. Gru
Fijn dat er ook wat rustiger vermaak was, zoals het plein vol met Dr. Suess-figuren in vreemde vormen en zuurstokkleuren. Ons gehele gezin durfde in de mild-wilde Woody Woodpecker-achtbaan zonder salto-bewegingen. En de kids mochten op de foto met menig superheld. Meneer Gru (uit Verschrikkelijke Ikke) maakte zelfs een selfie, speciaal voor ons!



Hevig onweer
Bijzonder was ook dat het beide dagen aan het eind van de middag een hevig onweer uitbrak. Dat dwong alle bezoekers ook om even rust te nemen en tot hun zinnen te komen. Of een hamburger met een kilo friet en een liter frisdrank te bestellen…



Hulk! Hulk! Hulk!
Terug naar de actie. Durfal Reza deinsde werkelijk nergens voor terug. Hij genoot bijvoorbeeld met Vincent van de Hollywood Rip Ride Rockit, een hogesnelheids-achtbaan, waarin je luistert naar opzwepende muziek terwijl je continu uit de bocht lijkt te vliegen en over de kop gaat. Het gekozen liedje, Insane in the brain, bleek qua tekst en muziek uitstekend te passen bij de bizarre trip. Maar het ultieme hoogtepunt van alle hoogtepunten was toch wel de Hulk. Mensen, onthoud de Hulk. Deze achtbaan is sneller, langer en stoerder dan alle ritjes die je kan bedenken. Nadat je als een raket bent afgeschoten, beland je in een avontuur dat met geen pen te beschrijven is. Zodra je weer naar buiten loopt, ben je duizelig, sprakeloos, energiek en leeg tegelijk. De Hulk dus. En nu even een dagje rust. Pfff.

Legoland: meesterbouwers aan het werk

Voordat we naar Florida vertrokken voor onze zomervakantie, hadden we de jongens een lijstje gepresenteerd. Daar stonden vijf dingen op die we zeker zouden gaan doen. Legoland prijkte helemaal bovenaan. Reza en Milo waren door het dolle heen toen ze hoorden dat ze daar naartoe mochten. Om de vakantie met een hoogtepunt te beginnen, planden we daarom Legoland meteen op dag 1.



Reza en Milo zaten gillend van opwinding in de auto. Ze stonden te springen voor de ingang. Het grootste deel van de dag hebben ze rennend afgelegd. Ja, ze hadden er zin in. Maar tegelijkertijd was het erg wennen aan de enorme hitte (35 graden), die de nodige invloed had op het energiepeil en het humeur van ons gezin.



Kletsnat
Gelukkig belandden we in al gauw in de waterbaan van Lego Chima, waar je echt kletsnat uitkomt. Vooral Milo en Viola kregen de volle laag. Na deze verkoelende trip stonden er een paar achtbanen op het programma. Reza houdt daar duidelijk meer van dan Milo. Een avontuurlijke attractie waarin je met een bootje langs de farao’s vaart en mag schieten met laserpistooltjes, was een favoriet van allebei. En natuurlijk was de piratenshow met waterski-stunts een hit.



Racebaan
Mooi om te zien dat de magie van Lego toch vooral in het bouwen zit. Toen de jongens in een winkel drie eigen Lego-poppetjes mochten samenstellen, bleek een wens uit te komen. Onze meesterbouwers zochten de meest kleurrijke creaties bij elkaar. Reza ontdekte vervolgens een plek waar je een eigen auto mag bouwen, die je vervolgens van een stoere racebaan af kan laten rijden. Na een half uur steentjes zoeken en vastklikken, waren de voertuigen klaar en kon de wedstrijd beginnen. Het enthousiasme en de gedrevenheid waarmee de kinderen hun rijdende bouwsels nakeken, was niet te beschrijven. Luid gejuich, medeleven, wraakgevoelens, alle emoties kwamen voorbij…

Dag 1 geslaagd, is onze voorzichtige conclusie.

Deventer op stelten: 5 plaatjes

Tijdens het festival 'Deventer op stelten' vertonen vele straattheatermakers, muzikanten en circusartiesten hun kunsten in de Hanzestad. We zagen kleurrijke versieringen en bijzondere optredens, zoals een man die danste met een graafmachine... een groep waaghalzen die zichzelf katapulteerde... en sprookjesachtige, gemaskerde figuren die met opzwepende drummuziek door de straten liepen.

Paloma ontroert, Pharrell dropt een feestje

Paloma, Paloma, Paloma. In heel Europa is er niemand zoals zij. De Britse souldiva Paloma Faith vuurde een magnifieke show af op haar publiek tijdens North Sea Jazz 2014. Het optreden vormde het absolute hoogtepunt van de ster-overladen eerste dag van het festival in Rotterdam.



Geen rooie cent
'Jarenlang was ik een jazz-zangeres', vertelde Faith, die rondstapte in een sexy, felroze jurkje, een enorme roze hoed en kekke gele pumps. 'De enige reden dat ik geen jazz meer zing, is dat ik daar geen rooie cent mee kon verdienen.' Speciaal voor de gelegenheid bracht ze twee jazz-klassiekers ten gehore (van Billie Holiday en Van Morrisson), waaruit inderdaad bleek dat haar stem zich uitermate goed leent voor dit genre.



Loepzuiver
Die stem. Van verbazend laag naar heel hoog. Elke noot loepzuiver, elke regel tekst doorleefd gezongen. Paloma zette het publiek aan het dansen met haar moderne soulstamper 'Can't rely on you' en liet het meedeinen met de powerballad 'Only love can hurt like this'.



Onooglijk mooi
'Just be' zong Faith terwijl ze sexy op de piano lag. De gewaagde pose nam niks weg van de indringende en emotionele lading van het lied. Datzelfde gold voor de soms onooglijke gezichten die Paloma regelmatig trekt tijdens het zingen. Ze wist de zaal muisstil te krijgen en menig snaar te raken met haar sublieme stemkunsten. Zo mooi. Na de show klonk dan ook een oorverdovend gejuich.



Epileptische klanken
De briljante jazz-zanger Gregory Porter, die de Maas-zaal liet swingen op zijn grondvesten. We waren onder de indruk van zijn prachtige stem en de ritmische band die hij mee had genomen. Alleen werden wij persoonlijk nogal nerveus van de saxofonist die tijdens elke solo (zelfs in rustige songs) een soort epileptische tonenreeks uit zijn toeter blies. Ongetwijfeld virtuoos, en wij zullen wel cultuurbarbaren zijn, maar het oor wil ook wat... en onze oren waren toe aan een andere saxofonist.



Lieve lust
Pharrell Williams was ingehuurd om de eerste dag van North Sea Jazz met een feestje af te sluiten. En een feestje was wat hij dropte... alsof het heet was. Omringd door schaars geklede dansdames reeg Pharrell zijn hits aaneen alsof het een lieve lust was. Al gauw werd het 'Hot in herre' en stond het publiek als een dolle te springen op 'Pass the Courvoisier part 2' van Busta Rhymes en 'Lapdance' van NERD.



'Dude... Stevie Wonder!'
Williams biechtte op dat Sheila E. hem die avond wat teveel drankjes had gevoerd. En bij Pharrell uitte zich dat blijkbaar in overdadige bedankjes en liefdesbetuigingen aan het publiek, evenals een kinderlijk enthousiasme toen hij vertelde wie er in de coulissen zat mee te luisteren naar zijn performance: 'Dude, that is definitely Stevie Wonder!' Als kers op de taart liet hij deze Motown-held de toeschouwers een fijne avond wensen en trok hij Sheila op de buhne om sensueel met hem te swingen.



Funky fuif
Pharrell mag dan een grote hoed hebben, hij is geen stemtovenaar. En dat weet hijzelf ook. Maar het publiek komt nu eenmaal voor een funky fuif en dat is precies waar hij ons op trakteerde. En dan is het geen ramp dat 80% van de muziek en 50% van de tekst meeloopt op een bandje. Na de kolkende combinatie van hitsige hits en nasty dansjes, ging iedereen 'Happy' naar huis.

Vincent en Viola, juli 2014