Kamikaze

Vincent beschrijft de hoogste bungeejump ter wereld.

Vandaag was ik 'jumper 18'. In de reisgids had ik gelezen over 'de hoogste bungee jump ter wereld'. Aangekomen bij de bewuste Bloukransbrug aan de N2 (de A2 van Zuid-Afrika), werd ik enthousiast.

Nou is Vincent niet direct een bungee-boy, maar deze kans om van een 216-meter-hoge brug af te springen liet ik niet schieten. Om 10 uur was het zover. Met een groep van zeven jumpers betrad ik de gigantische brug. De wandeltocht naar het bungee-platform was al adembenemend, omdat de ondergrond een doorzichtig rooster betrof.

Op het platform denderde de housemuziek de deelnemers in de oren. Ik was nummer 18 en daarmee de laatste jumper. Enigszins zenuwachtig hopte ik naar het eind van het platform. Tenen over de rand. Zakken leeg? Klaar om te springen.

De meeste van mijn voorgangers waren niet echt 'gesprongen'. Zij lieten zich gewoon voorover vallen. En ik wilde toch echt een SPRONG maken. Tja, op zo'n geschifte hoogte van 216 meter kan er nog wel 30 cm eigen springhoogte bij... toch?

En dus, op het moment van de waarheid, waarschijnlijk overmand door zenuwen, sprong ik omhoog. Ja, OMHOOG dus. Terwijl les 1 van bungeejumpen luidt: spring NAAR VOREN.

Affijn, met de voeten min of meer naar beneden begon ik mijn jump. In alle suizende vaart kwam de ommekeer echter al vrij rap. met een ferme zwiep vlogen de benen opeens weer netjes omhoog en het hoofd tolde omlaag. De kamikaze-vlucht (snelheid 120km/h) duurt zo'n zeven seconden.

Eerst een korte blik omlaag en het besef dat het niet eng is... vreemd genoeg. Daarna een heuse explosie van adrenaline. Ik slaakte een zeer mannelijke oerkreet met veel aaa-klanken.

Daarna een euforische zucht, gevolgd door een Engelstalige verheerlijking van uitwerpselen (holy sh**). Tijdens het ronddwarrelen greep ik enkele malen naar mijn hoofd, zo van: wat doe ik hier? Het was heerlijk. Echt. Idioot, maar heerlijk.

Na een tijdje bungelen kreeg ik een lachkick van jewelste. Geen idee of een mens 'op zijn kop' nou eenmaal anders lacht dan rechtop, maar mijn giechel had bijzonder veel weg van Heath Ledgers' maniakkale kreten als The Joker in de film The Dark Knight.

Wat een rush, een giga-onwerkelijk gevoel zo 'tussen water en de brug'. Bekijk hieronder het bewijsmateriaal op film. Vooral complimenten over mijn unieke springstijl zijn welkom.