Na een wandeling op de Tafelberg voeren we met de boot naar Robbeneiland. Op deze plek zat Nelson Mandela 18 jaar lang opgesloten en moest hij met een pikhouweel hakken in een grote lijmsteen. Door de weerkaatsing van het zonlicht op deze steen, werden veel van de gevangenen blind of slechtziend, zo ook Mandela. In de steengroeve was ook een grot waar de gedetineerden hun behoefte mochten doen. Deze plek werd echter ook gebruikt om elkaar te leren lezen en schrijven. Eerst gebeurde dit stiekem, maar op den duur lieten de bewakers dit oogluikend toe.
We waren nogal ondersteboven van Cape Point (nabij Kaap de Goede Hoop). Het is een prachtig punt met rotsen en zee, waar het knoerdhard waait. Gelukkig scheen ook de zon en was het goed toeven daar. Zelfs nog een paar bavianen gespot.Ingepakt, pillen geslikt tegen motion sickness, en naar Gansbaai/Kleinbaai gereden. Daar stapten we op de boot die ons naar de walvissen op zee zou leiden. Reza en Milo in oranje regenjassen en zwemvesten gehesen, en daar gingen we.
We voeren langs een boot waar een groep duikers in een kooi lag te wachten op een grote witte haai (Jaws zeg maar). En ja hoor, wij kregen een mooi schouwspel te zien. De haai hapte naar wat tonijn aan een haak en de duikers juichten met hun hart in de keel, stellen wij ons zo voor. Reza vond het schitterend, maar snapte niet helemaal waarom de duikers 'in de gevangenis' zaten.Daarna werden al gauw de eerste walvissen zichtbaar. Prachtig, heel imposant. wat zijn die beesten groot. ze kunnen 16 meter lang worden... Onze boot was 11 meter. We hebben er zo'n tien gezien. Vinnen, staarten, gezichten... Ja, zelfs een springende walvis, al was dat heel ver weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten