Massa, magie en kakafonie

Groot, groter, grootst.
Als Disney een pretpark uit de grond stampt, gebeurt dat weinig subtiel. Amerikaanse afmetingen, schaamteloze commercie en massale drukte.

Natuurlijk hebben we een prima tijd gehad in Disneyland Resort Paris. Milo zei: 'Dit is het mooiste land van heel het land.' We zorgden, dankzij een strakke planning en wat voorkennis, dat we binnen twee dagen alle attracties konden bezoeken die Reza en Milo wilden zien. Maar dat we daarvoor zo'n vijf uur per dag in de rij moesten staan, vonden wij echt waanzin.

Sjokken
'De wachttijd vanaf hier bedraagt 90 minuten.' Pardon? Anderhalf uur wachttijd voor een attractie… Onze conclusie luidde al gauw dat Disney simpelweg te veel mensen toelaat in zijn parken. Hutje mutje achter elkaar aan sjokken door het labyrint van Alice in Wonderland. Overal vieze toiletten die de overload niet aankunnen. Enorme rijen, zelfs voor simpele kermisattracties: Dumbo, vliegende tapijten, raketjes, theekoppen, Cars. Iedereen loopt iedereen in de weg. Een continue kakafonie aan stemmen om je heen. Het haalde bij ons een groot deel van de magie wel weg.

Pixar-generatie
Onze kids zijn van de Pixar-generatie, dus namen wij flink de tijd voor het Walt Disney Studio's park. Hier komen veel helden uit deze recente animatiefilms tot leven. Vooral de dark ride Crush Coaster, gebaseerd op de film Finding Nemo, is geweldig. Maar ook de Toy Story Playground, inclusief parachute-simulator, mag er zijn. Het actiegeweld van de stuntshow met Bliksem McQueen was het wachten waard en de voorstellingen in de grote filmzalen waren inderdaad 'magique'.

Roetsjbaan
Het grote Disneyland-park ligt pal naast de studio's en is verdeeld in vier 'landen'. Frontierland staat voor spanning en sensatie. Phantom Manor is een heel puik ritje door een creepy spookhuis. De lange, spannende achtbaan Thunder Mountain raast met een rotgang door de mijnen. Een adembenemend hoogtepunt. Veel inzittenden applaudisseerden na afloop in hun karretje. Viola en Vincent hebben zelden in zo'n geweldige roetsjbaan gezeten. Eftelings 'Joris en de Draak' is de enige concurrent.

Laser Blast
Adventureland bracht ons vooral Pirates of The Caribbean: een lange rit langs prachtige decors en veel skeletten. In Fantasyland zweefden we van sprookje naar sprookje. Discoveryland bood de betwiste favoriet van onze jongens: Buzz Lightyear Laser Blast. Drie keer(!) maakten we deze tocht door het cartoon-universum, waarin we met laserpistolen op Evil Emperor Zurg en zijn leger aan robots mochten schieten.

Er was EENS
We hebben elk moment benut in Disneyland. De parades met Mickey en Donald bekijken? Check. Staren naar het vuurwerk? Check. De shops vermijden? Check. Bijna alle attracties afwerken? Check.
En dat is mooi. Een sprookje begint namelijk met de zin 'Er was EENS…'
Wat ons betreft was Disney inderdaad een eenmalig avontuur. We gaan terug naar de gewone-mensen-wereld. Zonder wachtrijen en overstroomde wc's. En tja… met iets minder magie misschien, maar dat kunnen we aan.

'Ik BEN drugs'

Na een paar natte kampeernachten besloten we onze laatste vakantiedagen in een B&B door te brengen. In de buurt van de Franse hoofdstad konden we terecht in het fijne huis van een relaxt ouder echtpaar. Een 15-jarige poes op de bank, een schommel in de tuin en elke dag een heerlijk vers ontbijtje. De perfecte plek om bij te tanken voor Disneyland, onze finale bestemming voordat we terugkeren naar huis. Vanaf dit adres maakten we nog wel een laatste dagtrip naar Parijs.

'Ik gebruik geen drugs, ik BEN drugs', zo zei Salvador Dali ooit. Bij Montmartre liepen we tegen een Dali-museum aan dat we nog niet kenden. Er waren ruim 300 geestverruimende werken te zien, waaronder beeldhouwwerken, schilderijen, illustraties en meubels, maar ook absurde werken als een kreeft die op een bakelieten telefoon geplakt is. Natuurlijk ontbreken de Venus-ladenkasten, de olifanten met muggenpoten en de weke uurwerken niet. Fraaie collectie.

Aan de voet van de mooie basiliek Sacre Coeur wekte een levend standbeeld de aandacht van onze jongens. Deze groene man had een gigantisch oor op de plek waar normaal een hoofd zit. Dit reuzen-oor drukte hij tegen een flinke zeeschelp. Voordat we vertrokken, mochten Reza en Milo allebei het ruisen van de zee beluisteren in de schelp... Adieu, Paris!

Genieten van rekwisieten

We pikten een paar dagen Lyon mee, waarbij we stralende zon, maar ook wat onweersbuien troffen. In het grote aquarium zagen we haaien, piranha's en murenes zwemmen, evenals een gitaar-rog (niet te verwarren met de hard-rog of grunge-rog).

Ook brachten we een bezoek aan de villa van 'les freres Lumiere'. Deze twee broers waren eind 19e eeuw de uitvinders van de cinema zoals wij die nu kennen. In het prachtige landhuis staan tal van ouderwetse camera's en projectors opgesteld. Natuurlijk kun je de eerste bewegende beelden zien die ooit zijn vastgelegd. En de trompe l'oeuil- spelletjes (gezichtsbedrog) vormen ook keer op keer een grappige ervaring.

In een statig huis, midden in het oude stadshart van Lyon, is een deel van de film 'The Perfume' opgenomen. Na het schieten van deze scenes zijn de magische decors grotendeels intact gebleven. Een binnenhuisarchitect heeft dit gebouw aan de rue St. Jean omgetoverd tot het Museum voor Minituren en Cinema. Zelf is deze man inmiddels een beroemd miniaturist. Hij maakt perfect gelijkende schaalmodellen (1 op 12) van de meest uiteenlopende interieurs: een studentenkamer, een verlaten operagebouw, een restaurant, een dino-museum, een gevangenis…

Het moet een enorme precisie, een tomeloos geduld en een kinderlijk enthousiasme vergen om deze micro-maquettes tot in de puntjes te perfectioneren. Zelfs de tandenborsteltjes op schaal hebben piepfijne haartjes en op de bierflesjes zitten zelfs etiketjes geplakt.

In hetzelfde museum staan zalen vol met filmrekwisieten, kostuums, monsters, modellen, ruimteschepen en rubberkoppen. Teksten met foto's bieden uitleg over de speciale effecten die filmmakers gebruiken en hoe jij als kijker professioneel genept wordt. Het masker van Batman, het kleimannetje uit Corpse Bride en de afgietsels in gips van bekende Hollywood-sterren waren tof om te zien. Reza herkende direct een replica van de Eiffeltoren en Milo's oog viel al gauw op een echte Willy Wonka-reep.

Over Willy Wonka gesproken: in Tain l'Hermintage stapten we het wonderbaarlijke winkeltje van een heuse chocolatier binnen. Likkebaardend kochten we een handvol chocolaatjes. We wierpen ons picknickkleed uit tussen de wijngaarden en vergrepen ons aan de zondige zoetigheid.

Qua eten beging Vincent deze vakantie overigens nog een kleine blunder. Nietsvermoedend had hij in een Lyonese bouchon een lekker klinkend kipgerecht besteld. Hij trok echter een zuur gezicht toen vervolgens een walgelijk lever-taartje werd geserveerd. Bittere levertjes, via een gehaktmolen in een taartvormpje geperst. Bleeh! Dapper slikte Vincent het slechte goedje weg, met behulp van fijne wijn.
Een ding is zeker: dit was 'la derniere foie'...

Meisje, melkhond en mega-aap

Onze bonnefooi-reis door Frankrijk leidde ons al gauw naar een eerste camping, naast een Nederlandse boerderij bij het plaatje Gien. Daar ontmoette Milo zowaar zijn eerste vakantieliefde. Hij noemde dit mooie Brabantse meisje al gauw 'zijn zusje', omdat ze zo close waren. Vincent was binnen een dag de presentator van de lokale bommetjeswedstrijd, met bijhorend blauw glitterhoedje.

De parachutemannetjes die Viola voor Reza en Milo had gekocht in de speelgoed-ramsj, bleken een regelrechte hit. En het feest was compleet toen de blije boer een grote houten haspel nam, deze aan een roestige graafmachine vastbond en als een tierelier in de rondte ging draaien. Ja, ook onze zonen genoten van deze provisorische zweefmolen.

Er was een grote open dag van de landbouw in een klein stadje. We zagen een hooimachine in werking, we aaiden paarden, koeien en geiten, we proefden kaas, meloen en honing. Milo zag een zwartwit-gevlekte bulldog lopen. Hij legde meteen de link met de koeien die we net gezien hadden en concludeerde dat dit wel een 'melkhond' moest zijn.

Vulkania
Nabij Clermont-Ferrand ligt Vulkania, een themapark waar we ons vergaapten aan Imax-films over vulkanen, foto's van uitbarstingen, een vulkanische tuin , brokken lava, meteorieten, stoomblazers en een 20 meter hoge fontein.

Het hoogtepunt was een '5d'-film over draken, inclusief schokkende stoel en hitte-effecten. Als kijker word je overdonderd door de driekoppige hellehond Cerberus en zwem je mee op de rug van een gigantische waterdraak. In de finale blaast een boze draak met loeihete vlammen de 3d-bril van je neus. Knap gemaakt, prachtig vormgegeven en een puike timing van de schrikeffecten.

We beklommen Puy de Dome, de plaatselijke superberg van 1465 meter hoog. Het was een zware klim, maar de jongens lieten zich niet kisten. Ook genoten we van de franse keuken. Reza en Milo willen niet meer anders dan stokbrood, Vincent en Viola deden zich menigmaal tegoed aan de toverkunst die charcuterie heet, oftewel ham, chorizo en terrines (pate) van het varken.

Attractiepark La Pal
La Pal, bij Dompierre-sur-Besbre, was de volgende bestemming. Dit pretpark is een mengelmoes van Walibi, de Efteling, dierenpark en dolfinarium (en dat voor 22 euro per persoon). Reza en Vincent vonden Le Twist het onbetwiste summum: een adembenemende achtbaan, waarbij de karretjes seperaat rondjes draaien. Voor Viola was de snelle roetsjbaan Azteka het hoogtepunt, terwijl Milo niet uitgepraat raakte over 'King Kong': een mega-aap die een treintje heen en weer schudt.