Op Praslín, een flink bebost eiland van de Seychellen, groeit de Coco de Mer, een dubbelgrote kokosnoot die de vorm heeft van een stevige vrouwelijke pelvis. Deze 'zee-kokosnoot' dankt zijn naam aan een legende die jarenlang rondging. In de 18e eeuw vond een strandjutter op de Malediven deze dubbele kokosnoot. Nooit eerder had een sterveling deze fruitsoort gezien, dus dat moest wel magie zijn. Al gauw dook er een mythe op over een toverboom op de zeebodem waar deze wondervrucht aan groeide. In werkelijkheid was de Coco de Mer destijds natuurlijk gewoon in zee gerold op het eiland Praslín en honderden kilometers afgedreven naar het vasteland.
7 jaar gerijpt, 30 kilo zwaar
Tot op de dag van vandaag zijn de Seychellen de enige plek ter wereld waar dit sexy fruit voorkomt. De boom waar ze aan hangt moet 25 jaar groeien voordat hij vruchten kan dragen. Vervolgens hangen de Coco's wel zeven jaar te rijpen voordat ze met een levensgevaarlijke knal uit de boom vallen. Op dat moment weegt zo'n kokosnoot maximaal 30 kilo, dus keken we uit waar we liepen in het natuurpark Vallée de Mai op Praslín. Onze monden vielen open bij het aanzicht van de enorme, bizar gevormde vruchten, de torenhoge bomen en de gigantische bladeren. Er vlogen trouwens ook nog enkele zeldzame zwarte papegaaien rond.
Kolossen van rotsblokken
Het mooiste strandje van onze vakantie ontdekten we ook op Praslín: Anse Lazio. Deze ronde baai ligt te midden van groene heuvels vol palmen en andere tropische bomen. In en om het water liggen kolossale ronde granieten rotsblokken. Pal naast de kustlijn genoten we van een goede seafood-lunch en sprongen daarna urenlang in de metershoge beukende golven. De kers op de taart: de uitbaters van het strandrestaurant hebben als extra attractie enkele reuzenschildpadden rondkruipen die zich graag laten voeren door toeristen. Anse Lazio beantwoordde aan alle verwachtingen bij een paradijselijke strandvakantie.
Vleermuizen? Nee, vleerHONDEN
Zonsondergangen zijn, ook in de Seychellen, een spektakel waar we graag de tijd voor nemen. Naast het absurde tempo waarmee de zon zakt en het bijzondere kleurenpalet dat de lucht laat zien, is er nog een extra reden om rond te blijven kijken: vleerhonden (fruit bats/flying foxes). Deze rakkers zijn groot, nee maar echt groot. Zeg maar gerust –letterlijk– vliegende honden. Ongestoord vliegen deze mega-vleermuizen rond. Soms hoog, soms laag, maar altijd statig. Ze hebben een spanwijdte tussen de 24 cm en 1.80 meter. Als je wil weten hoe het eruit ziet als de politie van Gotham City het bat-signaal in de lucht laat schijnen, dan zijn de Seychellen de plek waar de natuur deze fantasie perfect imiteert.
(Noot: deze foto komt van Google. Maar dan hebben jullie een idee.)
Lees ook de vorige blogs over onze reis naar Zuid-Afrika en de Seychellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten