Sexy fruit en beukende golven

Op Praslín, een flink bebost eiland van de Seychellen, groeit de Coco de Mer, een dubbelgrote kokosnoot die de vorm heeft van een stevige vrouwelijke pelvis. Deze 'zee-kokosnoot' dankt zijn naam aan een legende die jarenlang rondging. In de 18e eeuw vond een strandjutter op de Malediven deze dubbele kokosnoot. Nooit eerder had een sterveling deze fruitsoort gezien, dus dat moest wel magie zijn. Al gauw dook er een mythe op over een toverboom op de zeebodem waar deze wondervrucht aan groeide. In werkelijkheid was de Coco de Mer destijds natuurlijk gewoon in zee gerold op het eiland Praslín en honderden kilometers afgedreven naar het vasteland.





7 jaar gerijpt, 30 kilo zwaar
Tot op de dag van vandaag zijn de Seychellen de enige plek ter wereld waar dit sexy fruit voorkomt. De boom waar ze aan hangt moet 25 jaar groeien voordat hij vruchten kan dragen. Vervolgens hangen de Coco's wel zeven jaar te rijpen voordat ze met een levensgevaarlijke knal uit de boom vallen. Op dat moment weegt zo'n kokosnoot maximaal 30 kilo, dus keken we uit waar we liepen in het natuurpark Vallée de Mai op Praslín. Onze monden vielen open bij het aanzicht van de enorme, bizar gevormde vruchten, de torenhoge bomen en de gigantische bladeren. Er vlogen trouwens ook nog enkele zeldzame zwarte papegaaien rond.







Kolossen van rotsblokken
Het mooiste strandje van onze vakantie ontdekten we ook op Praslín: Anse Lazio. Deze ronde baai ligt te midden van groene heuvels vol palmen en andere tropische bomen. In en om het water liggen kolossale ronde granieten rotsblokken. Pal naast de kustlijn genoten we van een goede seafood-lunch en sprongen daarna urenlang in de metershoge beukende golven. De kers op de taart: de uitbaters van het strandrestaurant hebben als extra attractie enkele reuzenschildpadden rondkruipen die zich graag laten voeren door toeristen. Anse Lazio beantwoordde aan alle verwachtingen bij een paradijselijke strandvakantie.







Vleermuizen? Nee, vleerHONDEN
Zonsondergangen zijn, ook in de Seychellen, een spektakel waar we graag de tijd voor nemen. Naast het absurde tempo waarmee de zon zakt en het bijzondere kleurenpalet dat de lucht laat zien, is er nog een extra reden om rond te blijven kijken: vleerhonden (fruit bats/flying foxes). Deze rakkers zijn groot, nee maar echt groot. Zeg maar gerust –letterlijk– vliegende honden. Ongestoord vliegen deze mega-vleermuizen rond. Soms hoog, soms laag, maar altijd statig. Ze hebben een spanwijdte tussen de 24 cm en 1.80 meter. Als je wil weten hoe het eruit ziet als de politie van Gotham City het bat-signaal in de lucht laat schijnen, dan zijn de Seychellen de plek waar de natuur deze fantasie perfect imiteert.








(Noot: deze foto komt van Google. Maar dan hebben jullie een idee.)

Lees ook de vorige blogs over onze reis naar Zuid-Afrika en de Seychellen.

Puike duiken in de Seychellen

De Seychellen gelden als droombestemming voor liefhebbers van zon, zee en strand. Wij combineerden onze vakantie naar Zuid-Afrika met een bezoek aan twee van de 115 eilandjes van dit aardse paradijs: Mahé (het grootste) en Praslín (het groenste).





Onze tijd in Mahé besteedden we vooral met zwemmen en (leren) duiken. Reza behaalde zijn felbegeerde Padi-duikbrevet, nadat hij thuis al druk gestudeerd had via een e-learning. Milo maakte kennis met scuba diving en kan inmiddels zijn duikbril 'klaren'. Maar het was natuurlijk vooral ook genieten van de mooie flora en fauna onder water. Reza trof twee zeeschildpadden, Milo zag een haai van circa 1 meter lang, Viola en Vincent ontmoetten een octopus en een flinke rog.





De waterbestendige actioncam die we hadden meegenomen, zorgde voor de nodige hilariteit, getuige deze videomontage vol grappen, grollen, plonzen, spetters en onderwaterbeelden.

Kansrijk Soweto, hip Melville, kleurrijk Shangana

Een tuk-tuk was ons vervoersmiddel voor een tour dwars door de wijk Soweto in Johannesburg. Normaal gezien zouden we het een 'sloppenwijk' noemen, maar onze gids benadrukte dat ze liever spreken over een 'kansrijke wijk', waar steeds meer mensen hun dromen najagen.



Verbannen naar de ghetto
Soweto is een afkorting voor South West Township. De wijk is ontstaan toen de blanke regering de rassenscheiding invoerde. Vanaf dat moment was het verboden voor zwarte Zuid-Afrikanen om in Johannesburg te wonen. Ze werden in feite verbannen naar deze nieuwe ghetto.

Van golfplaatdak tot twee onder één kap Sindsdien heeft de wijk vele metamorfoses ondergaan. Er zijn vele diverse woonvormen te vinden. Iedereen denkt –terecht– meteen aan krakkemikkige huizen met golfplaatdakjes en primitieve kamers met vier bedden waar dubbel zoveel mensen in leven. Tegelijkertijd kent de buurt ook best aardige uithoeken, waar relatief rijke mensen hun eigen woning hebben gebouwd. Maar ook al is apartheid officieel al jaren afgeschaft, nog steeds zijn de blanke bewoners van Soweto op één hand te tellen.



Even slikken
Onze gids vertelde uitgebreid over de pijnlijke historie van Zuid-Afrika. De verhalen over de studentenopstanden in Soweto, waarbij de blanke politie vele studenten doodschoot, gingen door merg en been. Ook Reza en Milo moesten even slikken toen ze de beroemde foto zagen waarop te zien was dat zelfs een twaalfjarige jongen (Hector Pieterson) gestorven was tijdens deze opstand. Gelukkig zijn er ook vrolijke noten te plaatsen, zoals het feit dat in één straat van Soweto maar liefst twee Nobelprijswinnaars hebben gewoond: Nelson Mandela en Desmond Tutu.



High fives en graffiti
Wat opviel tijdens de rondrit, was dat de inwoners van Soweto erg positief en vriendelijk waren. Natuurlijk zijn er duizend en één dingen die beter moeten en deze voortuitgang gaat veel te traag, maar de vibe bij de mensen is goed. Milo vond de interactie met de schoolgaande kinderen het leukst: als een ware popster zwaaide hij naar alle kindjes en gaf hij ze de ene high five na de andere. Reza kon de vele beschilderde muren waarderen en zo had ook deze trip voor ieder wat wils.







Ondernemende suburb
We verbleven enkele dagen in Melville, een wijk van Joburg waar veel hipsters wonen. De buurt ademt ondernemerschap en gezelligheid uit. '27 boxes' is een gebouw dat bestaat uit opeengestapelde containers, waarin allerlei trendy eettentjes, beautysalons, kledingwinkels en andere bedrijven te vinden zijn. Reza en Milo konden daar voor 50 rand (de valuta van Zuid-Afrika, omgerekend 3 euro) een kwartier experimenteren met een VR-bril, in een soort pijpenla waarin twee computernerds hun bedrijfje runnen.



Marktwerking en de chief
Een andere cultureel uitstapje tijdens onze Zuid-Afrika-trip bracht ons naar het Shangana cultural village. We kregen een rondleiding door dit authentieke Shangana-dorpje waar nog één gezin van deze stam woonde. Het feit dat ze hun hutjes, op gezette tijden, openstellen voor toeristen geeft aan dat ook de chief met zijn drie vrouwen en 25 kinderen gevoelig is voor marktwerking.



Draai gevonden
Nadat we toestemming hadden gekregen om rond te lopen en foto's te maken, vond ieder zijn draai al gauw in het dorpje. Milo en Vincent maakten muziek met de twee jongste telgen van het dorp, Reza liep rond met een stapel brandhout op zijn hoofd en Viola bekwaamde zich in het hogere mattenvlechtwerk.





Medicijnvrouw: voor al uw kwaaltjes en toekomstvragen
Toen was het tijd om een bezoek te brengen aan de medicijnvrouw. Naast kruiden tegen allerlei kwaaltjes, zoals poeder tegen hoofdpijn (niet nemen als je geen hoofdpijn hebt, want daar krijg je hoofdpijn van), een plantje tegen uitslag en een wortel tegen mannelijke zwakte (vooral als je drie echtgenotes te vermaken hebt), kon ze ook je toekomst voorspellen. Dit vonden de mannen heel interessant dus nu weten we dat Reza het goed gaat doen op school en een doorsnee puber is die soms gewoon met rust gelaten wil worden. En dat Milo later zijn droom zal vervullen en filmregisseur zal worden.



Pretpark
De laatste halte die we aandeden in Zuid-Afrika was nauwelijks cultureel te noemen: Gold Reef City, vlak naast Joburg. Je zou deze attractie kunnen beschrijven als een waarheidsgetrouwe nabootsing van het leven in de tijd van de goudzoekers. Maar ja… laten we zeggen dat de makers ietwat zijn doorgeschoten naar de commerciële kant. Dus het is in feite een pretpark vol achtbanen, suikerspinmachines, ijskramen en ander kermisvermaak. Laat dat nou precies zijn wat onze jongens nodig hadden na een dag lang panorama-route-uitzicht-geneuzel. Cultureel verantwoord? Totaal niet... Maar wel een verdiende besteding van onze laatste volle dag in Zuid-Afrika.

Ziplines, uitzichten… en bingo op de golfclub?!

In Zuid-Afrika kun je niet om de prachtige natuur heen. Er zijn vele manieren om deze te beleven. We zetten er drie op een rij:



1) Zwieren aan ziplines
In het stadje Hazyview kun je via spannende kabelbanen de Afrikaanse bossen vanuit vogelperspectief beleven. Aan deze 'ziplines' zoef je met enorme snelheid van platform naar platform, tot wel 70 meter boven de grond. Terwijl je staat te wachten op de andere kabelaars, heb je de tijd om rustig van het uitzicht te genieten. Al met al, hoe mooi de natuur om je heen ook is, deze activiteit blijft toch vooral een adrenaline-stoot van jewelste, waar we met z'n vieren heerlijk van genoten hebben.





2) Autorit van ansichtkaart naar ansichtkaart
Er is niets mis met een ouderwetse autotocht langs een stel schitterende uitzichten. Voor liefhebbers van 'old school sightseeing' is de panorama-route rondom Graskop en Sabie een regelrechte aanrader. Elke uitstapplek op de route is een lust voor het oog: Pinnacle, God's Window, Berlin Falls, Potholes en ga zo maar door. Soms moesten we onze zoons echt overtuigen om de auto uit te komen. Immers: zucht, hoe veel mooier kan dit volgende uitzichtpunt nou toch nog zijn? Afijn, oordeel zelf:







3) Verrassingsbezoek aan de golfclub
Okay, deze moeten we even uitleggen. Milo, onze jongste zoon, was ervan overtuigd dat het nijlpaard onderdeel uitmaakte van de beroemde 'Big Five'. Hij was dan ook enigszins teleurgesteld toen we alle vinkjes hadden gezet bij de safari in Madikwe (zie onze eerdere blog). Leuk hoor, neushoorns, olifanten, buffels, leeuwen en een luipaard… maar zonder nijlpaarden was het feest gewoon niet compleet, meende Milo.

Viola is gelukkig niet voor één gat te vangen. Via-via had ze vernomen dat er nijlpaarden zwommen in een afgedamd deel van de Sabie-rivier, vlak naast een fancy golfclub. Nou heerst er bij Vincent een automatische aarzeling om in zo'n geval überhaupt te vragen of we die beesten zouden mogen bekijken. Maar gelukkig: bij Viola ontbreekt die gêne volledig.

Dapper stapten we de golfclub op met z'n viertjes. We bestelden er een drankje en vroegen vervolgens netjes de weg naar de nijlpaarden. Brutale mensen hebben de halve wereld! Daar liepen we. Langs het zwembad waar de aanhang van de plaatselijke Rotary-club bingo speelde (ja, echt!). Over de golfbaan waar de ene 50-plusser na de andere werkte aan zijn handicap.

En ja hoor, aan de waterkant en in de rivier lag onze beloning: een kudde vetgebuikte en grootgebekte nijlpaarden. Onze dag was helemaal goed, Milo zijn lijstje was compleet en we konden weer onbezorgd verder op pad in Zuid-Afrika.

Video-verslag: safari in Madikwe

Bekijk deze video-impressie van onze safari in Madikwe national park in Zuid-Afrika.



Lees ook onze vorige blog over onze trip naar Zuid-Afrika: Moois in Mosetlha

Moois in Mosetlha: safari als slagveld

Na een helse tocht, met als absoluut dieptepunt een overstaptijd van zeven uur op het geestdodende vliegveld van Nairobi, kwamen we dan toch eindelijk aan in Johannesburg. We scoorden een huurauto en scheurden daarmee naar de uithoek Madikwe, waar een uitgestrekt natuurpark ligt. Mosetlha, zo heette de eco-lodge waar we twee dagen en nachten verbleven. Het is een schitterend aangelegd verblijf, in het hart van de wildernis. Je voelt je echt één met de natuur én afgesloten van de buitenwereld.



Emmer met sproeikop
Elektriciteit is afwezig, maar olielampen en zonne-energie zorgen voor wat licht in de duisternis. Al die lampjes op een rij geven het park 's avonds en 's nachts bovendien een sprookjesachtige sfeer. Ook stromend water is er niet, maar dankzij een primitief doch ingenieus watersysteem kun je toch heerlijk douchen in Mosetlha Bush Camp. Je tapt een emmer kokend water uit een olievat boven een vuurtje, mengt dit met koud water. Deze mix giet je vervolgens in een speciale emmer met sproeikop in de bodem, je takelt hem op tot de juiste hoogte en klaar is Kees.



Lodge zonder hek
Er staat geen hek rondom terrein, dus feitelijk kan elk dier ongestoord naar binnen wandelen. Zo hoorden we regelmatig het grommen en knagen van een dikke buffel. De gastheren wisten ons te vertellen dat er ook wel eens leeuwen onverwachts op visite waren gekomen. Ze hebben tegenwoordig alleen een dikke draad gespannen waar olifanten niet onderdoor kunnen. Ervaringen uit het verleden hebben aangetoond dat het een flinke bende kan geven als deze niet-lichtvoetige reuzen komen party-crashen.



Big 5 in één dag
We kwamen hier natuurlijk om geweldige safaritochten te maken en om de beruchte Big Five te spotten. En dat lukte! Binnen één dag konden we leeuwen, neushoorns, olifanten, buffels en een luipaard afvinken. We waren verbaasd hoe dicht we bij de dieren konden komen.



Koninklijke close-ups
Imposant was het vooral om de leeuwen van vier meter afstand in de ogen te kunnen kijken. We zagen een leeuwin zich fysiek en mentaal voorbereiden op de jacht. Ze spande haar spieren aan, spitste haar oren, verscherpte haar blik en leek op elk moment toe te willen slaan. Echter, haar doelwit – een eekhoorntje van 15 centimeter – was blijkbaar de inspanning niet waard. Ook de mannetjesleeuw die we troffen, wilde vooral ontspannen in de zon en leek zich geen moment te storen aan de grote jeep met toeristen die pal voor hem kwam staan. We hoefden niet eens volledig in te zoomen met onze camera's om close-ups van het koningspaar te maken.





Luipaard: diner voor één
Een andere indrukwekkende ontmoeting vond plaats tijdens de avondsafari. Onze gids kreeg via de walkie-talkie een tip: er was een luipaard bezig een prooi te verorberen. We snelden erheen en troffen het enorme beest inderdaad luid smikkelend en botten brekend aan. Het was donker, dus we waren afhankelijk van een zoeklicht, maar konden het tafereel goed volgen.



Klimmer met souplesse
De geur van het doodgebeten hert verspreidde zich blijkbaar zó snel dat een eerste kaper zich meldde: een bruine hyena wilde ook een hapje meepikken van dit feestmaal. Maar dat zag het luipaard allerminst zitten! Met verbazingwekkende kracht, souplesse en snelheid klom hij hoog de boom in. De prooi hield hij stevig vastgeklemd tussen zijn kaken. De hyena bleef teleurgesteld achter en mocht slechts het bloed van het gras likken. Hij bleef nog wel even zitten kijken of er niet per ongeluk een ledemaat van het karkas naar beneden viel. Maar nee.





Bloeddorstige jakhals in actie
Minstens net zo bloederig was het tafereel dat zich een dag later voltrok. Het lijk van een zebra, die volgens de gids een natuurlijke dood was gestorven, was 's nachts waarschijnlijk door leeuwen opengescheurd en ontdaan van de lekkerste organen (behalve de lever, die lusten de roofdieren blijkbaar niet). Toen wij aankwamen, was een hongerige jakhals druk bezig om het vlees van de achtergebleven botten te rukken. De tanden van dit beest zijn blijkbaar niet sterk genoeg om zelf door de dikke huid van de zebra heen te bijten, dus hij moest genoegen nemen met de reeds opengereten delen. Dit schouwspel is overigens geen aanrader voor tere zieltjes…





Magisch gezicht
Vele olifanten en neushoorns passeerden de revue. Wat een machtig mooie, bijna prehistorische beesten. Ze doen wat ze doen, zonder zich te storen aan toeschouwers of andere dieren. Een giraf zien drinken bij een waterplas, is altijd weer een magisch gezicht. Ook de kleurrijke vogels en allerhande bokkies waren zeer de moeite waard. En een safari is simpelweg niet compleet zonder dat je in de glazige ogen van een buffel hebt gestaard.









Koud en vroeg
Na twee dagen hadden onze jongens van 9 en 12 het wel een beetje gehad met die hele beestenboel, maar vooral ook met het opstaan om 6.15 uur in de ochtend. Natuurlijk is die vuurrode ochtendzon prachtig, en natuurlijk is de vroege morgen het beste moment om op pad te gaan, want dan zijn de dieren het meest actief… Maar het is vooral ook stervenskoud en takkenvroeg, laten we eerlijk zijn.