Party like it's 1982

'Tonight we're gonna party like it's 1982', moet Prince gedacht hebben toen hij op 18 november de Gelredome betrad. Hij gaf de toeschouwers een onvervalste old school show met weliswaar een aardige stoet superhits, maar ook heel veel rauwe funk.

De muzikanten uit de band begonnen de show door tien minuten lang solo's uit te wisselen. Al gauw had het publiek het idee bij een obscure afterparty te zijn beland. Deze vibe hield de NPG nog een tijdje vast door oude funkhits na te spelen, zelfs platen van Janet Jackson, The Jacksons en Graham Central Station kwamen langs. De paarse dwerg had er zin in: hij jamde vanaf de eerste noot mee en soleerde afwisselend op gitaar, bas en drums.

Al gauw werd duidelijk dat Prince geen tijd wilde verspillen aan zijn jaren '90 en '00 werk. Met songs als Uptown, Let's Work, Little Red Corvette, Delirious, Controversy en 1999 lag de focus vooral op begin jaren '80, zijn hoogtijdagen. Cream (1991) was de enige 'latere' hit die langskwam.

Prince pakte de zaal in door de show soms even stil te leggen en zijn onvervalste arrogante blik te geven. Alsof we het niet waard waren dat hij nog 1 noot zou spelen. Maar zodra de zaal hem vervolgens even aanmoedigde, gaf hij weer vol gas. 'This is a guitar. Can I play my guitar?' Als Prince dat vraagt, weet je dat er een onnavolgbare solo volgt. En zo geschiedde, vele malen.

De apotheose van de show bracht de volledige versies van de ballades Purple Rain, Sometimes It Snows In April en de stampers Kiss en Let's Go Crazy. Maar daarna zette de kleine man uit Minneapolis de tent op z'n kop met een serie onverwachte funknummers.

Het is geen geheim dat Prince veel songs voor andere artiesten schreef begin jaren '80, maar zelden speelt hij deze liedjes tijdens concerten. Nu bracht hij zelfs twee tracks van The Time (The Bird, Jungle Love) en twee liedjes van Sheila E (A Love Bizarre en als uitsmijter The Glamourous Life).

En zo wist Prince een mooie mengvorm te vinden tussen een greatest-hits-show en een afterparty-funkfeest. Het was weer genieten van His Royal Badness zijn onvoorspelbaarheid. Een geniale show vol verrassingen, muzikale hoogstandjes en paarse regen.