Chronisch zieke kinderen. Als wij die term horen, denken wij direct aan kanker, downsyndroom, rolstoelen en spraak-computers. Daarom keken we vreemd op toen we voor het eerst een uitnodiging kregen voor een dierentuinfeest… speciaal voor...
chronisch zieke kinderen.
Huh? Hebben wij een chronisch ziek kind dan? Nou, inderdaad. Op Tweede Kerstdag 2008 viel er een kop hete thee over Milo's borst en buik. We verbleven drie weken in het Rode Kruis Ziekenhuis in Beverwijk, waar hij uiteindelijk is geopereerd aan zijn brandwonden. Sindsdien gaat alles eigenlijk supergoed, maar inderdaad: technisch gezien is hij chronisch ziek.
In het ziekenhuis moesten we destijds - tussen al het verdriet, de onderzoeken en de stress door - een vragenlijst invullen. Een van de vragen luidde: 'Op een schaal van 1 tot 10, hoe storend vindt u het litteken van de brandwonden?' Natuurlijk was '10' toen het enige logische antwoord. En we konden ons niet indenken dat we daar ooit nog anders over zouden denken.Gisteren plofte de laatste vragenlijst over dit onderwerp op onze deurmat. Wie weet komt dezelfde vraag weer langs. Natuurlijk zijn we nog steeds heel boos over het ongeluk, de brandwonden, de littekens. Maar tegelijkertijd zijn ze langzaam maar zeker ook bij onze kleine man gaan horen. Milo toont zich regelmatig angstloos, zijn naam betekent 'strijder' in het Latijn en die 'bobbels' op zijn borst deren hem geen moment.
Het cijfer dat we zullen invullen, is nog steeds hoog. Maar een 10 vinden we
te veel eer. De strijdlust van Milo en de levensvreugde die hij elke dag uitstraalt, zorgen er misschien nog wel eens voor
dat dit cijfer een 'onvoldoende' wordt.
Vincent en Viola, juni 2010.
Ja ook wij denken met gemengde gevoelens terug aan die Tweede Kerstdag. Machteloos kijkend naar het kleine mannetje dat zo vreselijk veel pijn had en het verdriet dat zich op slag meester maakte van alle aanwezigen maar toch vooral van zijn mamma en pappa.
BeantwoordenVerwijderenHet traject dat daarop volgde is zwaar geweest, heel zwaar voor Milo en voor Viola en Vincent niet minder. Wij hebben heel veel bewondering voor de wijze waarop jullie ermee omgaan en als wij jullie al een cijfer zouden mogen geven verdienen jullie beslist een dikke 10!
Bep & Marcel
Dank voor de enorm fijne reactie. We zijn dolblij dat ons mannetje het zo goed doet. En mede door de steun van iedereen is het voor ons gelukkig een iets minder moeilijke tijd geworden dan we dachten.
BeantwoordenVerwijderenLiefs, V&V