Alles is een illusie

Vanwege een grote verbouwing is de helft van het Museon in Den Haag helaas gesloten voor publiek. Als goedmakertje kunnen bezoekers op de begane grond hun ogen uitkijken bij een tentoonstelling vol optische illusies: draaiende plaatjes, lachspiegels en vloerbedekking die je uit evenwicht brengt.

Virtueel vliegen op vaderdag

VR Cinema Amsterdam bracht ons vandaag in hogere sferen, toen Vincent de film 'Dreams of Dali' bekeek terwijl de kinderen het 'fun-pakket' beleefden. Leuk om je eens helemaal in de virtuele realiteit te bevinden. Vincent suisde door droomlandschappen tussen de olifanten op muggenpoten en de surrealistische bouwwerken. Onze hoofden draaiden alle kanten op en de ooh's en aah's waren links en rechts te horen. Daarna togen we naar Nemo, waar we ons wentelden in wetenschap.
Een vaderdag vol vrolijkheid.

Doe maar geniaal...

Doe maar geniaal, dan doe je al gek genoeg

Toen ik Doe Maar zag optreden in de Ziggo Dome, zag ik het ideale team voor me. Hardwerkende specialisten, die opereren vanuit liefde en waardering, die zelfspot hebben en lef tonen. Lees de zes lessen die elk team professionals van Doe Maar kan leren.

Van kinds af aan ben ik fan van Doe Maar. Ik hoorde de hypnotiserende reggaeklanken met Nederlandse teksten voor het eerst toen ik 7 was. Vooral de strakke productie, de achtergrondzangkoortjes en de precieze timing van de percussie lokten mij oren. Of in mijn taal toen: de rare klikjes, 'tja prr prr' en 'awoei'.

Op de middelbare school herontdekte ik hun muziek en ging ik de teksten pas waarderen. Als student journalistiek heb ik enkele bandleden geïnterviewd over eventuele reünieplannen, maar in die tijd wilden de kopstukken daar geen uitspraken over doen. Logisch, want ik was net iets te vroeg: ik studeerde af in juli 1999 en in november 1999 werd bekend dat de mannen weer bij elkaar kwamen.

Sindsdien ben ik dit 'prima bandje' steeds meer gaan waarderen. De manier waarop zij werken, is inspirerend op vele vlakken. En tijdens de laatste show besefte ik opeens: Doe Maar is het ultieme schoolvoorbeeld van hoe ik een team professionals graag zie samenwerken. Ik zet de punten even op een rij.

1 - Blijf steengoed in wat je doet
Jaar in jaar uit hebben de leden van Doe Maar hun specialisme bijgehouden, verfijnd en aangescherpt. Daardoor is het nog steeds een genot om naar hen te luisteren. Ze nemen geen genoegen met 'okee', ze mikken op 'geniaal'.

Menig team (in welke branche dan ook) kan hier een voorbeeld aan nemen. Vaak zie ik mensen inkakken of hun kennis en kunde voor lief nemen. Sommigen hoor ik zelfs openlijk balen dat hun werkgever een bepaalde cursus niet zal betalen en het daarbij laten. Investeer in jezelf, houd jezelf relevant, blijf gaan voor kwaliteit.

2 - Neem jezelf niet al te serieus
Zo serieus als je bezig moet zijn met je ambacht, zo luchtig moet je kunnen omgaan met je eigen ego. 'Dit was echt de laatste keer, nu strompelen we met onze rollators richting het graf', zei Henny Vrienten tijdens hun vorige tour in 2014. En nu staan de mannen gewoon weer te stralen op de planken van de Ziggo Dome.

Dit soort zelfspot is niet alleen ontwapenend, maar benadrukt vooral de kwalitatieve standaard: je bent zo goed als je laatste uiting. Het gaat niet om jou, het gaat om wat je kunt, wat je bewijst. Daar mogen mensen jou op afrekenen. Kwetsbaar word je pas zodra je niet meer kan voldoen aan jouw maatstaf, bijvoorbeeld door slordigheid of luiheid. Dus: laat zien wat je kan en laat je ego achter bij de deur.



3 - Geniet van je tijd samen
'Samenwerken' is misschien wel het meest misbruikte woord op aarde. Zodra een bedrijf drie mensen aan een vergadertafel ziet zitten, spreekt me al gauw van 'verbinding', 'samen sterk' en 'team spirit'. Als ik die cliché's hoor, krijg ik ook een ontzettend 'samen-gevoel', namelijk het samentrekken van mijn maagspieren…

Natuurlijk is een team altijd de optelsom van de individuele karakters en kwaliteiten. Maar je moet leren genieten van het samenspel. Doe Maar laat elke keer weer zien dat zij elk groepsmoment koesteren. Ooit spraken de mannen elk ander jaar samen af in een vakantiehuisje om in het geheim te jammen. Sinds de reünie kunnen ze hun speelplezier weer delen met het publiek. En hoe! Het genot spat ervan af. Ze realiseren zich dat het zomaar eens 'de laatste x' kan zijn.

'Alles gaat voorbij' is dan ook een mantra waar een team op de werkvloer wat vaker bij stil mag staan. Zeker met alle reorganisaties die het bedrijfsleven jaarlijks op zijn kop gooien, kun je maar beter het beste maken van je tijd samen. Hoe stug ook de slag: pluk de dag.

4 - Durf risico te nemen
Sleur is gevaarlijk. Werken op de automatische piloot kan funest zijn voor de uitdaging, het plezier of de kwaliteit in je werk. Daarom is het verstandig om niet altijd op veilig te spelen. Daar is lef en zelfvertrouwen voor nodig, maar het levert bij succes nog meer van die twee factoren op, dus ja, het is de moeite waard. En wat heb je te verliezen? Een schouderklopje voor het proberen verdien je sowieso al.

Doe Maar koos in de Ziggo Dome voor een opvallende set liedjes: ze speelden veel obscuur en onverwacht materiaal, zoals de B-kantjes 'Man O Man' en 'De eenzame padvinder', de afscheidssingle 'Macho' uit 1984, de terugkeersingle 'Watje' uit 2000, twee songs van hun geflopte eerste LP uit 1979 en de vergetelijke albumtrack 'Vergeet me'. Daarnaast creëerde de band verschillende momenten in het concert waarop ze vrijuit konden improviseren.

Dit was een regelrechte traktatie voor die-hard-fans, misschien zelfs een extra reden om toch weer te komen kijken. Maar ik denk dat 95 procent van de toeschouwers het ook prima had gevonden als Henny, Ernst, Jan en René alleen de hitjes zouden spelen zoals ze dat eerder deden. Maar nee, het team wilde boven zichzelf uitstijgen, gewoon goed was niet goed genoeg, ze wilden zich nog een keertje op glad ijs begeven. En dat ging goed! Her en der werd een zinnetje uit een couplet verhaspeld, maar de muziek stond als een huis, zelfs tijdens de snelle ska-stampers. Missie geslaagd.

5 - Gun elkaar de wereld
Een team wordt sterker als er onderling vertrouwen is. Vertrouwen groeit als je elkaar dingen gunt. En als er één bandje grossiert in de gun-factor, dan is het Doe Maar wel. Ze geven elkaar volop ruimte voor solo's, jutten elkaar op tijdens het spelen en weten altijd manieren te vinden om iemand in het zonnetje te zetten.

In de Ziggo Dome zat René van Collum achter het drumstel, maar voor twee liedjes hadden ze de drummer van het eerste uur 'opgetrommeld': Carel Copier werd binnengehaald als een held. Hij speelde en zong vol vuur zijn liedjes 'Nix voor jou' en 'Te laat'. 'Je moet van hem houden!', riep Henny de zaal toe.

Los/vast-bandlid en 70-plusser Joost Belinfante stapte het podium op voor een tien minuten durende versie van dat ene liedje over 'een plant die al drie generaties in Nederland groeit en bloeit'. Nadien kreeg 'de tuinkabouter uit de mottenballen' een minutenlange staande ovatie, waarna Ernst hem een uitbundige knuffel gaf om hun 50-jarige vriendschap te vieren. Mooie momenten.

6 - Blijf jezelf
Respect voor elkaars verschillen. Dat is een onmisbaar ingrediënt voor een goed team. En het waarderen van een ander begint in feite bij: jezelf blijven. Als elk teamlid zijn eigen maniertjes laat zien, zijn eigen standpunten bevecht en zijn eigen karakter behoudt, ga je zelf vaak langzaamaan ook de eigenschappen van alle anderen waarderen.

Doe Maar is een perfect passende puzzel. De optimale optelsom: de bravoure en het perfectionisme van Henny, de romantiek en de speelsheid van Ernst, de stoïcijnse ijver en creativiteit van Jan en de stuwende kracht van René.

Heerlijk toch, om een stel ijzersterke professionals aan het werk te zien die hun vakmanschap, interactie, durf, plezier en een gebrek aan zelfzucht laten zien. Iets voor jou? Mooi! Ga aan de slag en zorg ervoor dat jouw team voortaan klinkt als een strakke band. Voor je het weet sta je weer trillend op je benen. Klaar voor de show van je leven.

Vincent Mirck
Contentspecialist, tekstschrijver, hoofdredacteur, columnist, coach

www.vincentmirck.nl

Station, skyline en surrealisme

In Rotterdam bestegen we de gigantische, 185 treden tellende trap bij het Centraal Station, om het prachtige uitzicht vanaf het Handelsgebouw te bekijken. Daarna brachten we een bliksembezoek aan de Markthal.





In de Kunsthal bekeken we de magische foto's van Philippe Halsman, die veel werkte met Marilyn Monroe en Salvador Dali. Vooral de kunstzinnige en vreemde foto's die Halsman maakt met de surrealistische kunstenaar spraken ons aan. Wij vonden het onvoorstelbaar dat deze bizarre foto (Dali omringd door springende katten en kletterend water) slechts in 26 pogingen op de gevoelige plaat stond, zonder nabewerking of trucs.



Tot slot een video van onze zonen, die de grootste lol hadden met de optische illusies in de Kunsthal:

Los in het Belevenissenbos

Het Belevenissenbos in Lelystad is een natuurgebied waar kinderen lekker kunnen rennen, klimmen, springen en plonzen. Door de inzet van vele vrijwilligers is deze bosattractie zelfs gratis te bezoeken. Wel wordt er gevraagd om een kleine bijdrage per bezoeker. Een fijn avontuur op een prachtlocatie.