Afgelopen maanden bezochten we drie geweldige shows:
1) Heimwee naar de hemel
Een tranen trekkend mooi concert, waarin Maarten van Roozendaal en Paul de Munnik prachtige liedjes van dode zangers ten gehore brengen. Vooral de gevoelige nummers van Toon Hermans, Frans Halsema, Bram Vermeulen en Shaffy kwamen stevig binnen. Ook waren er komische keuzes, zoals het papegaai-lied van Cornelis Vreeswijk en de vergeten klassieker 'Maak van uw scheet een donderslag' van Herman Brood.
De samenwerking tussen MvR en PdM was een schot in de roos. Twee vleugels tegen elkaar, de stemmen op scherp en spelen maar. De twee chansonniers kozen hun persoonlijke favorieten uit. Vandaar dat ze elk lied vanuit hun tenen zongen: de levenslust spatte van het podium. Deze ijzersterke show dreunde nog een hele tijd na en was bovendien een goede reden om de oude platen van deze verloren helden weer eens af te stoffen...
www.heimweenaardehemel.nl
2) Ne me quitte pas
In deze dansvoorstelling combineert choreografe Isabelle Beernaert moderne dans met gevoelige popliedjes. Enkele delen van de show waren al te zien in het tv-programma So You Think You Can Dance en daar waren wij nogal van onder de indruk. Het nummer Yesterday van de Beatles werd de soundtrack voor een zelfmoord, Ne me quitte pas van Jacques Brel inspireerde Beernaert tot een prachtige dans tussen twee strijdende geliefden.
Alle gevoelens tussen verdriet, verliefdheid, wanhoop en woede passeerden de revue in de meest heftige vorm. Daardoor kon je regelmatig een speld horen vallen in de zaal en had bijna niemand zijn zakdoek voor niks meegenomen. Deze zware emotionele achtbaanrit bleef continu boeien door de miraculeuze moves van de dansers. Vooral hoofdrolspeler Laurent Flament, ook bekend van SYTYCD, wist het publiek te raken.
3) Batman Live
Samen met de jongens reden we naar Ahoy, Rotterdam voor de grootste Batman live-show ter wereld. Het was een groot spektakel, waarbij animatie, theater, acrobatiek, stunts, muziek en humor de belangrijkste bestanddelen vormden.
Het podium onderging na bijna elke scene een metamorfose. Met behulp van het enorme beeldscherm op de achtergrond schoot het publiek van Gotham City naar de Batcave, van het gekkenhuis Arkham naar het circus. De toeschouwers hoefden zich geen moment te vervelen en kregen zelfs nog een aardig verhaal voorgeschoteld.
Zoals zo vaak in de Batman-strips stalen de boeven de show. In dit geval was het vooral The Joker die de aandacht trok. Sterk gespeeld en prachtig aangekleed kon deze aartsrivaal helemaal los met goocheltrucs, moordplannen, confettikanonnen en zelfs een vluchtpoging in een luchtballon.
Milo leek gehypnotiseerd door The Joker met al zijn kleurrijke fratsen. Maar soms stond hij ook 'hup Batman hup' te roepen vanaf het balkon. Reza wist bijna al het boeventuig te benoemen, maar de onbekende Scarecrow (een vogelverschrikker op stelten) maakte de meeste indruk. Ook konden de jongens hun ogen moeilijk afhouden van de prachtige Catwoman en de verleidelijke Poison Ivy. Alles bij elkaar was 'Batman Live', een wild avontuur in Technicolor, dat we voor geen goud hadden willen missen...
