Kuching was onze eerste verblijfplaats op Maleisisch Borneo. Het Grand Margherita Hotel bood ons een fraai uitzicht op de Sarawak-rivier (zie foto). Enkele uren later stapten we in een motorboot om de mangrove-bossen van het Kuching Wetland National Park te verkennen via de Santubong- en Salak-rivier.
Het was een mooie reis dwars door het takkenlandschap en langs elegante eilandjes. Door de lichte bewolking kon je soms de overgang tussen lucht en zee niet meer zien. Daardoor kreeg je het surrealistische gevoel alsof je met de boot richting het einde van de wereld voer. Om dit droombeeld af te schudden, mochten we op open zee nog even lekker van de boot springen.
Verwend
Ja, we waren getuige van spetterende dolfijnenstaarten. Inderdaad, we zagen vanuit een ooghoek een krokodil te water gaan. En zeker, er piepte een zwemmende schildpad zijn hoofd naar boven. Maar tijdens zo'n trip merken we tot onze schaamte dat alle wereldreizen ons danig verwend hebben… Nabij de Galapagos-eilanden sprongen er al tientallen dolfijnen vlak langs onze boot… in Costa Rica zagen we ooit op hap-afstand een krokodil een kip in tweeën bijten… en bij de Perhentian Islands hadden we nota bene eergisteren nog gezwommen met een green turtle.
Schilpaddenbroedplaats op een van de eilandjes die we bezochten
Grote neus, dikke buik
De beroemde probiscus monkees (neusapen) lieten helaas hun neus niet zien tijdens onze boottocht. Wel wist onze gids, een vriendelijk doch ongemakkelijke Maleis, ons te vertellen dat deze apen Orang Belanda heten. Vertaald: de mens die lijkt op Nederlands. 'Nederlanders hebben vaak hele grote neuzen. En ook dikke buiken trouwens', verklaarde hij terwijl hij schalks naar ons lachte. En bedankt, vriend!
Krioelende krabben
Om ons dikke Nederlandse buikje nog ronder te eten, besloten we de geur van onze grote neus achterna te gaan. Op het dak van een parkeergarage in hartje Kuching staat namelijk een food court waar je de lekkerste vis, krab, kreeft en groente kunt krijgen. Nadat Reza en Milo een paar krioelende krabben hadden opgetild uit de mand van de viskraam, peuzelden we van twee kreeften, zes grote garnalen, een berg vissticks zoals ze bedoeld zijn, fried rice en een heerlijke hoeveelheid broccoli, paddestoelen, kool, spinazie prei en knoflook.
Op naar ons volgende avontuur:
de orang oetan ontmoeten in Semenggoh, Sarawak.
Wordt vervolgd...
Lees ook deel 1 van de reisblog: Perhentiaans paradijs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten