Tot eind 2014. Toen was daar ineens de vurige, funky plaat 'Black Messiah' die overal lovende recensies kreeg. De idioot lange radiostilte en de onverwacht goede cd vormden de perfecte formule om de interesse naar D'Angelo naar een kookpunt te brengen. Hoog tijd dus om de man live te gaan aanschouwen.
Op drie belangrijke punten was de show van 4 maart in Tivoli Vredenburg teleurstellend. De zaal was hels heet, het geluid stond oorverdovend hard... maar het voornaamste probleem was dat meneer D'Angelo en zijn band anderhalf uur later het podium opstapten dan aangekondigd. Een fluitconcert en boegeroep viel de soulheld al ten deel voordat hij opkwam. Dus 1 ding was zeker: hij zou keihard moeten werken om zijn publiek terug te winnen.
En toegegeven: 'D' werkte keihard. In de traditie van James Brown presenteerde hij een pompend funkspektakel. De muzikanten in de band speelden superstrak en reageerden feilloos op de snelle armbewegingen en aanwijzingen van de meester.
Veel te vroeg in het optreden begon de zanger opzichtig om gejoel en applaus te vragen. Aardig wat toeschouwers weigerden nog, vanwege de respectloos late start. De eerste songs klonken rommelig, maar gelukkig kwam de band snel op dreef. Het kritische publiek nestelde zich langzaam maar zeker in de flow van de show. En toen ging het dak eraf, meerdere malen.
Maar hoe geniaal D'Angelo en zijn consorten ook speelden, hoe vet de funk ook was... Toch verlieten wij met gemengde gevoelens (en pijnlijke oren) de zaal. Deze show verdiende muzikaal gezien misschien vijf sterren, maar hij kwam de drie nare obstakels helaas niet te boven.
- - - - - Eerder gezien in Tivoli Vredenburg:
Paloma Faith swingt als de sixties
De Britse souldiva Paloma Faith zagen wij een weergaloos optreden geven op North Sea Jazz vorig jaar. Toen maakte zij enkele uitstapjes naar swingende jazzklassiekers en de verstillende ballade 'Just be' van haar vorige album. Haar show van 13 februari 2015 in Tivoli-Vredenburg bestond vooral uit het dansbare werk. Het publiek in de Ronda-zaal wist wel raad met soulstampers als 'Trouble with my baby' en de funky Pharrell-hit 'Can't rely on you'. Maar het onbetwiste hoogtepunt van de avond was de cover waar Paloma zich vooraf al voor verontschuldige: 'River deep, mountain high'. De zangeres begreep dat je natuurlijk weinig kans maakt om het opzwepende origineel van Tina Turner te overtreffen, maar de poging van Paloma kwam rechtstreeks uit haar tenen. Samen met de sterke band en de uitstekende achtergrondzangeres deed zij heel even de sixties herleven. Een fijn concert met een apotheose waar miss Faith trots op mag zijn.
(Foto: Femke Hansen, via Tivoli Vredenburg)
Henny Vrienten scoort zonder hits
Wanneer een beroemde muzikant van 60plus gaat toeren vanwege de release van een nieuwe cd, dan hoop je als bezoeker vaak dat 'ie vooral de oude hits zal spelen. Maar het kersverse album 'En toch...' Van Henny Vrienten is zo sterk, dat iedereen in het publiek het prima vond dat het in zijn geheel gespeeld werd. Met akoestische begeleiding bracht Vrienten de kleine, ingetogen, persoonlijke liedjes van zijn plaat. Zijn decennialang trouwe gitarist Jan Hendriks (ook ex-Doe Maar) stal de show met zijn feilloze spel en Henny zong vol overgave. Het plezier spatte van het podium, zelfs toen de heren besloten toch 'Is dit alles' uit de kast te trekken als toegift. 'Okee, 1 liedje van dat vermaledijde bandje', grapte Vrienten. Verrassend was dat hij ook een fonkelnieuw lied ten gehore bracht, 'Spelen met vuur'. Henny is van plan om elke show een nieuwe song te brengen, zodat hij snel weer een album bij elkaar heeft. En dat kunnen wij alleen maar toejuichen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten