Thuiszorg voor Oma Olifant

(Thailand reisverslag deel 4)



In Thailand leven er meer olifanten in gevangenschap (3.000) dan in de vrije natuur (2.000). De meeste dikhuiden fungeren als attractie: ze worden afgemat en uitgeput door hun eigenaar die ze trucs leert, laat bedelen voor geld of dagelijks een overload aan toeristen op hun rug vervoert. De organisatie Elephants World is van mening dat de olifanten niet voor ons moeten werken, maar juist andersom. Om dit motto kracht bij te zetten, bieden ze een dagprogramma aan waarbij de deelnemers letterlijk aan de slag gaan voor de olifanten.



Wij mochten met de jongens dus een dagje gekapte bananenbomen slepen, rijstballen draaien en mais pellen. Vervolgens gingen we deze lekkernijen voeren aan een groep vriendelijke olifanten. Elephants World heeft zijn bewoners stuk voor stuk weggekocht van wrede baasjes of andere dierenbeulen.





Na de maaltijd gingen de dieren in bad. Het was een fantastisch moment toen wij naar ze toe mochten zwemmen, zodat ze met ons konden spelen. Veel van de olifanten zijn inmiddels bejaard, dus ze dragen de gasten niet allemaal op de rug. Maar in het water vonden ze het geen probleem om mensen op of om zich heen te hebben. Ze maakten er zelfs een spel van om de oppassers en gasten van zich af te schudden of kletsnat te maken.
Een heerlijke dag, die ons nog lang zal bijblijven! www.elephantsworld.org





Nabij Kanchanaburi zochten we nog meer verkoeling door een duik te nemen in de wonderschone waterval van het Erawan-natuurpark. Vissen kwamen aan je voeten knabbelen, zodra je het heldere water in ging. Dat fenomeen leverde menige slappe lach op. Springen van de rotsen, aapjes en mensen kijken, relaxt rondzwemmen: zo hoort een ochtend in een iets te warm land te zijn.





We besloten ook onze dosis geschiedenis tot ons te nemen deze vakantie. En dus bezochten we ook de beroemde, stalen Bridge over the River Kwai en een houten evenknie, beide gebouwd door de oorlogsslaven van het Japanse leger. Verschrikkelijk om te beseffen hoe heftig deze gevangenen mishandeld werden, om maar in recordtijd een spoorbaan aan te leggen (430 km in 20 maanden).