Op een rustig plekje bij een kleine bunker staat een roodkleurige caravan. De binnenkant ziet er uit als een woonkamer. Naar buiten stapt een dame in zomerjurk, die haar wereld bezingt, het hier en nu. Ze begeleidt zich op een klokkenspel, later ook op een basgitaar.
Ze krijgt onverwacht bezoek van 'het kind van de wind'. Er ontvouwt zich een samenspel tussen bas en trombone, tussen gedicht en muziek. De vrouw wil de man graag omarmen in haar wereldje. De man fladdert liever weg, maar dan wel met haar. Een voor-nu-heel-even-nooit-eindigende vriendschap ontstaat.
'Kind van de wind' is een prachtige, kleine voorstelling waarin elk woord wordt gezongen en de spelers elkaar perfect aanvullen. Wat ons betreft een hoogtepunt van onze Oerol-trip dit jaar.
Blazer Bastiaan had overigens feilloos door dat onze kleine jongens betoverd waren door de grote tuba die hij aan het eind van de show bespeelde. Samen met Reza en Milo deed hij nog een deuntje en legde hij rustig uit hoe het instrument werkt. Daarna liepen we verder de duinen in...
Vanmiddag hebben we gehoord en gezien in het Sonsbeekpark in Arnhem... Ontroerend mooi!
BeantwoordenVerwijderen