Gieten, zwiepen, schieten

De tegenstellingen konden niet groter afgelopen Oerol-weekend. Zo zonnig als de zondag was, zo nat en koud was de zaterdag. Reza besloot al gauw dat de zaterdag uit twee dagen bestond: 'Gisteren regende het de hele dag, eergisteren hebben we allemaal leuke dingen gedaan'.

Het hoogtepunt van deze druilerige dag was de voorstelling 'Ommezwaai' van Aardlek, die zich afspeelde rondom een gigantische machine op het oude helikopterplatform van het eiland. Drie aangewezen vrijwilligers mochten zich achter rollators op een lopende band voortbewegen en zetten daarmee het fantasierijke apparaat in werking.

Grote panelen draaiden rond, gereedschap rinkelde en de drie acteurs konden de zwiepende onderdelen precies ontwijken in hun getimede loopjes. Absurd, surrealistisch locatietheater dat elk moment bleef boeien. Zie filmpje op YouTube

Beide dagen belandden we met z'n viertjes bij het Wrakkenmuseum. In deze kroeg drinkt menig festivalbezoeker 's nachts een Juttertje teveel, om er 's middags een katerontbijt te nuttigen. Wij kwamen er juist voor de ranja en de enorme piratenspeeltuin achter het gebouw.


Zondag genoten we met volle teugen van de zon en zagen we een paar leuke straatartiesten. De klapper was een clown die als geen ander improviseerde op langslopende mensen. Hij liet een acrobatiek-act met een vrijwilliger uit het publiek ruiterlijk mislukken en kreeg de handen op elkaar voor zijn jongleerkunsten en het spuwen van vuur.

Vooral de manier waarop hij continu zijn toeschouwers op het verkeerde been wist te zetten, was knap. 'For my next trick, I will… shoot a kid', riep de grappenmaker, waarna hij plotseling een klappertjespistool afvuurde. Sommige gezichten in het publiek trokken wit weg. Wij moesten vooral erg hard lachen.
Milo: 'Dat is grappig!'