We bezochten in het klederdracht-stadje Otovalo de kleurrijke markt. Reza kocht er een malle maskermuts (zo eentje die we zagen bij de Tupperware-tempel), Milo koos voor een gepunnikte lama en wijzelf schaften een groen duivelsmasker aan.We aten lunch bij een traditioneel Ecuadoriaans eettentje. We lieten ons verrassen door het dagmenu. De voorgerechten, een heerlijke empanada en een goed gevuld soepje, waren een schot in de roos.
Maar het hoofdgerecht deed onze smaakpapillen zwoegen en onze hersenen kraken. Al kauwend vroegen we ons af welk gepaneerd en gefrituurd stuk varken dit was.Toen Vincent het gefrituurde korstje van de 'pig-stick' af haalde, leek het ene stuk vlees op het scrotum van een klein beest en het andere stuk had veel weg van een menselijk oor. Dat zette eventjes de rem op onze eetlust. Maar het toetje – een fruitsalade – was weer helemaal prima.
Die avond gingen we naar een lekker arty-farty jazztentje met goedkope mohito's en heerlijke vleesgerechten (daar wel!). Reza vermaakte bezoekers en personeel door drie kwartier lang een dansshow op te voeren. Zijn jazzy moves, robotbewegingen en verleidelijke glimlachjes gingen er vooral bij de serveersters in als koek. Na afloop maakte hij drie plechtige buigingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten